جلد 31، شماره 1 - ( 1-1403 )
جلد 31 شماره 1 صفحات 9-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: مقاله حاصل ازپایان نامه است
Ethics code: (IR.IAU.ARAK.REC).1399.009
Clinical trials code: این مطالعه کارآزمایی بالینی نمی باشد
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kadhim Alwali A, Mohajerani H R, Amini K. Antioxidant Effect of Probiotic Use During Pregnancy and Lactation by Mother and then Offspring in the Model of Acute Stress in Adult Female Balb/c mice. RJMS 2024; 31 (1) :1-9
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7541-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7541-fa.html
کاظم الوالی عبدالعزیز، مهاجرانی حمید رضا، امینی کیومرث. اثرآنتی اکسیدانی مصرف پروبیوتیک در دوره بارداری و شیردهی توسط مادر و سپس فرزندان، در مدل استرس حاد موش‌های ماده بالغ نژاد Balb/c. مجله علوم پزشکی رازی. 1403; 31 (1) :1-9
استادیار فیزیولوژی، مرکز تحقیقات فناوری های کوانتومی، واحدعلوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران، و مرکزتحقیقات علوم اعصاب کاربردی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران ، hr-mohajerani@iau-arak.ac.ir
چکیده: (616 مشاهده)
زمینه و هدف: با در نظرداشتن اینکه استرس روانی واسترس اکسیداتیو اثرات تشدیدکننده متقابلی بر یکدیگر دارند، هدف این تحقیق، تعیین اثر مصرف پروبیوتیک در دوران بارداری و شیردهی توسط مادر و سپس فرزندان ماده، بر استرس اکسیداتیو ناشی از استرس روانی بود.
روش کار: مطالعه‌ای تجربی و مداخله‌ای طراحی شد؛ به طوری که شش گروه از موش‌های فرزند ماده از نظر آنتی اکسیدان تام سرم با هم مقایسه شدند. گروه Intact هیچ گونه استرس و درمان باپروبیوتیک دریافت نکردند، باقی گروه‌ها در روز اول هفته نهم پس از تولد، به مدت یک ساعت استرس شوک الکتریکی به پا دریافت کردند، با این تفاوت که در گروه کنترل، پروبیوتیکی دریافت نکردند. گروه تیمار 1: هم مادران در دوران بارداری و شیردهی و هم فرزندان آن‌ها پس از گرفته شدن از شیر مادر به مدت 3 هفته پروبیوتیک دریافت کردند. در گروه تیمار 2: فقط مادران، پروبیوتیک دریافت کردند. برای گروه‌های 1Sham و 2Sham: مشابه گروه‌های تیمار 1و2 عمل شد، ولی به جای پروبیوتیک، حلال آن را دریافت کردند. دو ساعت پس از پایان شوک، موش‌ها بیهوش و قربانی شده و از قلبشان خون‌گیری و سرم تهیه شد. برای سنجش میزان آنتی اکسیدان سرم خون از تکنیک FRAP (Fluorescence recovery after photobleaching) استفاده شد. برای مقایسه بین گروه‌ها، از آزمون One way ANOVA استفاده شد.
یافته‌ها: کاهش آنتی اکسیدان تام سرم براثراسترس، با مصرف پروبیوتیک توسط مادران و فرزندان، جبران شد و این اثر جبرانی در گروهی که تنها مادران در دوران بارداری و شیردهی پروبیوتیک مصرف کرده بودند، بارزتربود.
نتیجه‌گیری: مصرف پروبیوتیک در دوران بارداری و شیردهی توسط مادر، و نیز پس از شیرخوارگی توسط فرزند، باعث افزایش میزان آنتی اکسیدان تام سرم در فرزندان تحت استرس، شده است.
روش کار: مطالعه‌ای تجربی و مداخله‌ای طراحی شد؛ به طوری که شش گروه از موش‌های فرزند ماده از نظر آنتی اکسیدان تام سرم با هم مقایسه شدند. گروه Intact هیچ گونه استرس و درمان باپروبیوتیک دریافت نکردند، باقی گروه‌ها در روز اول هفته نهم پس از تولد، به مدت یک ساعت استرس شوک الکتریکی به پا دریافت کردند، با این تفاوت که در گروه کنترل، پروبیوتیکی دریافت نکردند. گروه تیمار 1: هم مادران در دوران بارداری و شیردهی و هم فرزندان آن‌ها پس از گرفته شدن از شیر مادر به مدت 3 هفته پروبیوتیک دریافت کردند. در گروه تیمار 2: فقط مادران، پروبیوتیک دریافت کردند. برای گروه‌های 1Sham و 2Sham: مشابه گروه‌های تیمار 1و2 عمل شد، ولی به جای پروبیوتیک، حلال آن را دریافت کردند. دو ساعت پس از پایان شوک، موش‌ها بیهوش و قربانی شده و از قلبشان خون‌گیری و سرم تهیه شد. برای سنجش میزان آنتی اکسیدان سرم خون از تکنیک FRAP (Fluorescence recovery after photobleaching) استفاده شد. برای مقایسه بین گروه‌ها، از آزمون One way ANOVA استفاده شد.
یافته‌ها: کاهش آنتی اکسیدان تام سرم براثراسترس، با مصرف پروبیوتیک توسط مادران و فرزندان، جبران شد و این اثر جبرانی در گروهی که تنها مادران در دوران بارداری و شیردهی پروبیوتیک مصرف کرده بودند، بارزتربود.
نتیجه‌گیری: مصرف پروبیوتیک در دوران بارداری و شیردهی توسط مادر، و نیز پس از شیرخوارگی توسط فرزند، باعث افزایش میزان آنتی اکسیدان تام سرم در فرزندان تحت استرس، شده است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
