جلد 29، شماره 5 - ( 5-1401 )
جلد 29 شماره 5 صفحات 151-144 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 0
Ethics code: 0
Clinical trials code: 0
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shamsi R. Investigating the Effectiveness of Reality Therapy on Recidivism in the Post-Imprisonment Period. RJMS 2022; 29 (5) :144-151
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8704-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8704-fa.html
شمسی رضا. بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر تکرار جرم در دوران بعد از حبس. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (5) :144-151
دانشجوی دکتری حقوق کیفری و جرم‌شناسی، گروه حقوق، واحد خمین، دانشگاه آزاد اسلامی، خمین، ایران ، phd.shamsy@gmail.com
چکیده: (68 مشاهده)
زمینه و هدف: تکرار جرم یکی از مقولههای مهم در اشاعه جرم در جامعه میباشد و استفاده از رویکردهای روان درمانی در این مورد، حائز اهمیت است و از رویکردهای مهم روان درمانی، رویکرد واقعیت درمانی میباشد. از این جهت هدف این مطالعه اثربخشی رویکرد واقعیت درمانی بر ارتکاب جرم در دوران بعد از حبس بود.
روش کار: روش مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل افراد دارای سابقه تکرار جرم که از حبس در طول بازه زمانی سال 1401-1400 از زندان شهرستان خمین آزاد شدند بود. نمونه پژوهش حاضر شامل 30 نفر (برای هر گروه 15 نفر؛ یعنی 15 نفر در گروه آزمایشی و 15 نفر در گروه کنترل) بود که از روش نمونه‌گیری در دسترس استفاده شد. از پرسشنامه عوامل محیطی موثر بر ارتکاب جرم و جلسات واقعیت درمانی در 8 جلسه 60 دقیقه‌ای و هفته‌ای یک جلسه به مدت دو ماه برای گرد‌آوری دادهها استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادههای از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد آموزش رویکرد درمانی واقعیت درمانی بر تکرار جرم در دوران بعد از حبس در سطح خطای 05/0 تأثیر معناداری دارد. همچنین اندازه اثر برای متغیر ارتکاب به جرم برابر 205/0 است.
نتیجه‌گیری: به طور کلی میتوان اذعان داشت که با استفاده از شیوه درمان واقعیت درمانی، میتوان بر تکرار جرم در دوران بعد از حبس تأثیر گذاشت و مجرمان از برگشت به جرم پیشگیری کنند.
روش کار: روش مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل افراد دارای سابقه تکرار جرم که از حبس در طول بازه زمانی سال 1401-1400 از زندان شهرستان خمین آزاد شدند بود. نمونه پژوهش حاضر شامل 30 نفر (برای هر گروه 15 نفر؛ یعنی 15 نفر در گروه آزمایشی و 15 نفر در گروه کنترل) بود که از روش نمونه‌گیری در دسترس استفاده شد. از پرسشنامه عوامل محیطی موثر بر ارتکاب جرم و جلسات واقعیت درمانی در 8 جلسه 60 دقیقه‌ای و هفته‌ای یک جلسه به مدت دو ماه برای گرد‌آوری دادهها استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادههای از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد آموزش رویکرد درمانی واقعیت درمانی بر تکرار جرم در دوران بعد از حبس در سطح خطای 05/0 تأثیر معناداری دارد. همچنین اندازه اثر برای متغیر ارتکاب به جرم برابر 205/0 است.
نتیجه‌گیری: به طور کلی میتوان اذعان داشت که با استفاده از شیوه درمان واقعیت درمانی، میتوان بر تکرار جرم در دوران بعد از حبس تأثیر گذاشت و مجرمان از برگشت به جرم پیشگیری کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
