جلد 29، شماره 1 - ( 1-1401 )                   جلد 29 شماره 1 صفحات 207-199 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: 0
Ethics code: 0
Clinical trials code: 0

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Roknianzadeh A, Esmaeilpour K, Pahlavanpour P, Mazaheri M. Comparing the Effectiveness of Couple Therapy Based on Acceptance and Commitment and Schema Therapy on Quality of Life, Communication Beliefs of Couples Applying for Divorce. RJMS 2022; 29 (1) :199-207
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8532-fa.html
رکنیان زاده علی، اسماعیل پور خاتون، پهلوان پور پریناز، مظاهری مینا. مقایسه اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر میزان کیفیت زندگی، باورهای ارتباطی زوجین متقاضی طلاق. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (1) :199-207

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8532-fa.html


کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران ، khatoonesmaeilpour@gmail.com
چکیده:   (261 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی زوج­درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر میزان کیفیت زندگی، باورهای ارتباطی زوجین متقاضی طلاق بود.
روش کار: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش شناسی نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده با دادگاه خانواده اراک بود که از این بین تعداد 45 زوج به روش هدفمند و در دسترس انتخاب شد. در مرحله پیش­آزمون کلیه افراد نمونه به پرسشنامه­های پژوهش پاسخ دادند سپس به صورت کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه تقسیم شدند. بر روی گروه اول آزمایش 10 جلسه زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه دوم 10 جلسه طرحواره درمانی اجرا شد گروه گواه بدون مداخله باقی ماند. بعد از اتمام جلسات در مرحله پس­آزمون مجدد کلیه افراد نمونه به پرسشنامه­های پژوهش پاسخ دادند.
یافته‌ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد زوج­درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد (60 درصد) بیشتر از طرحواره درمانی (45 درصد) در افزایش کیفیت زندگی مؤثرتر بوده است و طرحواره درمانی (60 درصد) بیشتر از زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد (56 درصد) در کاهش باورهای ارتباطی مؤثرتر بوده است.
نتیجه‌گیری: در مقاله درمان از تمرین‌های ذهن­آگاهی، پذیرش افکار، باورها، احساسات و دریافت‌های حسی و بدنی استفاده شد و همچنین به افراد آموخته شد که به‌جای اجتناب فکری و عملی از افکار و موقعیت‌هایی زندگی با آنها روبرو ‌شوند با افزایش پذیرش روانی و ذهنی نسبت به تجارب درونی کیفیت زندگی را افزایش دهند. به زوجین آموخته شد که هر‏گونه عملی جهت اجتناب یا کنترل این تجارب ذهنی ناخواسته بی‏اثر است یا اثر معکوس دارد و موجب تشدید آن‌ها می‏شود و باید این تجارب را بدون هیچ‏‏گونه واکنشی درونی یا بیرونی جهت حذف آن‌ها، به‌طور کامل پذیرفت.
متن کامل [PDF 730 kb]   (40 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی بالینی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC-SA 4.0| Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb