جلد 28، شماره 11 - ( 11-1400 )
جلد 28 شماره 11 صفحات 34-24 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 1574827214819401399178180
Ethics code: IR.IAU.SARI.REC.1400.129
Clinical trials code: 1
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alikhani M, shoaa kazemi M, Khalatbari J. Predicting the Effect of Family Assessment on Behavioral Disorders with Mediated by Self-concept in Adolescents. RJMS 2022; 28 (11) :24-34
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6878-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6878-fa.html
عالیخانی مرجان، شعاع کاظمی مهرانگیز، خلعتبری جواد. پیش بینی تأثیر سنجش خانواده بر اختلالات رفتاری با میانجیگری خودپنداره در نوجوانان. مجله علوم پزشکی رازی. 1400; 28 (11) :24-34
دانشیار، گروه مطالعات زنان و عضو هئیت علمی، دانشکده علوم اجتماعی و اقتصادی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران ، M.shkazemi@alzahra.ac.ir
چکیده: (1549 مشاهده)
زمینه و هدف: نوجوانی یکی از مهم‌ترین دوره های زندگی است. در این دوره تغییرات فیزیولوژیکی وروانی موجب بروز تحولات عمیق در فرد می‌گردد، بنابراین هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی تأثیر سنجش و ارزیابی خانواده به واسطه خودپنداره بر اختلالات رفتاری نوجوانان دختر و پسر 12 تا 15 ساله شهر تهران بود.
روش کار: در این پژوهش توصیفی پیمایشی، جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان دختر و پسر 12 تا 15 ساله مشغول به تحصیل در مقطع تحصیلی متوسطه دوره اول شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه ای و در دسترس تعداد 629 نفر (تعداد 309 پسر و 320 دختر) به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. از پرسشنامه‌های سنجش خانواده، اختلالات رفتاری، خودپنداره برای گردآوری اطلاعات استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد.
یافته‌ها: اثر غیر مستقیم سنجش خانواده به واسطه خودپنداره، همدلی و شادکامی بر اختلالات رفتاری برابر 08/0 و اثر کل آن 15/0 بود. در میان ابعاد عملکرد خانواده، بین نقش ها با مشکلات توجه، پرخاشگری اجتماعی و اضطراب- گوشه گیری رابطه معناداری مشاهده نشد (05/0<P). همچنین بین همراهی عاطفی با مشکلات توجه و پرخاشگری اجتماعی نیز رابطه معناداری مشاهده نشد (05/0<P)؛ ولی بین سایر متغیرها روابط مثبت و معناداری دیده شد. (05/0>P) و اثر غیرمستقیم عملکرد خانواده بر اختلالات رفتاری با نقش واسطه ای خودپنداره نیز معنادار است (05/0≥P).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش، به نظر می‌رسد که با بهبود عملکرد خانواده، اختلالات رفتاری در نوجوانان کاهش می‌یابند و بالعکس و عملکرد خانواده با افزایش خودپنداره می‌تواند اختلالات رفتاری را کاهش دهد.
روش کار: در این پژوهش توصیفی پیمایشی، جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان دختر و پسر 12 تا 15 ساله مشغول به تحصیل در مقطع تحصیلی متوسطه دوره اول شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه ای و در دسترس تعداد 629 نفر (تعداد 309 پسر و 320 دختر) به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. از پرسشنامه‌های سنجش خانواده، اختلالات رفتاری، خودپنداره برای گردآوری اطلاعات استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد.
یافته‌ها: اثر غیر مستقیم سنجش خانواده به واسطه خودپنداره، همدلی و شادکامی بر اختلالات رفتاری برابر 08/0 و اثر کل آن 15/0 بود. در میان ابعاد عملکرد خانواده، بین نقش ها با مشکلات توجه، پرخاشگری اجتماعی و اضطراب- گوشه گیری رابطه معناداری مشاهده نشد (05/0<P). همچنین بین همراهی عاطفی با مشکلات توجه و پرخاشگری اجتماعی نیز رابطه معناداری مشاهده نشد (05/0<P)؛ ولی بین سایر متغیرها روابط مثبت و معناداری دیده شد. (05/0>P) و اثر غیرمستقیم عملکرد خانواده بر اختلالات رفتاری با نقش واسطه ای خودپنداره نیز معنادار است (05/0≥P).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش، به نظر می‌رسد که با بهبود عملکرد خانواده، اختلالات رفتاری در نوجوانان کاهش می‌یابند و بالعکس و عملکرد خانواده با افزایش خودپنداره می‌تواند اختلالات رفتاری را کاهش دهد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
