Research code: 01
Ethics code: IR.IAU.SARI.REC.1402.199
Clinical trials code: 01
دانشیار، گروه علوم تربیتی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران ، neginjabbary@gmail.com
چکیده: (845 مشاهده)
زمینه و هدف: یادگیری خودتنظیمی راهبردی به عنوان یکی از مهمترین مهارتهای یادگیری در دانشجویان علوم پزشکی، نقشی اساسی در ارتقای کیفیت آموزش و بهبود عملکرد تحصیلی دارد. روشهای مدیریت کلاس میتوانند با ایجاد محیطی منسجم و حمایتگر، در تقویت این مهارتها مؤثر واقع شوند؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل تاثیر سبک های مدیریت کلاس بر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد.
روش کار: روش مطالعه حاضر کیفی- کمی بود. جامعه آماری در بخش کیفی شامل متخصصان، خبرگان و اساتید دانشگاه علوم پزشکی مشهد که دارای مدرک تحصیلی دکتری، سابقه تدریس بالای 10 سال و مرتبه علمی دانشیار و بالاتر بود. حجم نمونه در بخش کیفی با توجه به اصل اشباع و روش نمونه گیری هدفمند 10 نفر از 20 نفر و در بخش کمی از میان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد با توجه به فرمول کوکران 351 نفر از 4046 نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته در بخش کیفی و پرسشنامه محقق ساخته 74 سوالی سبکهای مدیریت کلاس و پرسشنامه 22 سوالی راهبردهای یادگیری خود تنظیمی بود.
یافته ها: یافتههای بخش کیفی نشان داد که متغیر سبکهای مدیریت کلاس دارای 7 بعد میباشد که این ابعاد به ترتیب اولویت عبارتند از سبک تداومی، سبک ایمنی، سبک انعطاف پذیر، سبک تفکر باز و استراتژیک، سبک اجرایی، سبک اجتماعی و سبک مشارکتی. نتایج نشاندهنده وجود یک رابطه متوسط بین سبکهای مدیریت کلاس (متغیر مکنون برونزا) و راهبردهای خود تنظیمی (متغیرهای مکنون درونزا) است. ضرایب مسیر 474/0 بین دو متغیر نشان میدهند که سبک های مدیریت کلاس تأثیر مثبتی بر راهبردهای یادگیری خود تنظیمی دارد.
نتیجهگیری: بر اساس یافتهها میتوان نتیجه گرفت که سبکهای مدیریت کلاس نقش مهمی در ارتقای یادگیری خودتنظیمی راهبردی دانشجویان علوم پزشکی ایفا میکنند. بنابراین، توجه به انتخاب و بهکارگیری شیوههای مدیریت کلاسی مؤثر میتواند زمینهساز بهبود کیفیت فرایند آموزش و ارتقای توانمندیهای یادگیری مستقل در دانشجویان باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی