مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: ارزیابی Objective راه هوایی بینی، کمک فراوانی در جهت درک عملکرد تنفسی از راه بینی می‌باشد. تست آکوستیک رینومتری، یکی از شایع‌ترین تستهای مورد استفاده در اندازه‌گیری‌های Objective راه هوایی بینی می‌باشد. این تست، قابلیت اندازه‌گیری سطح مقطع بینی در فواصل مختلف از nostril، حجم بینی و تعیین محل حداقل سطح مقطع بینی را دارا می‌باشد. با توجه به اینکه میزان متغیرهای ذکر شده در نژادهای مختلف، متفاوت می‌باشد، بدست آوردن مقادیر نرمال در جمعیت بالغ ایرانی به عنوان معیاری در امر تشخیص و درمان بیماری‌های راه هوایی بینی بسیار مفید می‌باشد. روش بررسی: تعداد 180 نفر از جمعیت بالغ(60-18 سال) ایرانی بدون شکایت راه تنفسی بینی، تحت تست آکوستیک رینومتری قرار گرفتند و متوسط حجم و حداقل سطح مقطع بینی در آنها تعیین گردید و همچنین ارتباط این متغیرها با سن، جنس، قد، وزن، مصرف سیگار و مصرف داروی ضد احتقان موضعی بررسی شد. مطالعه از نوع مقطعی(cross sectional) بود و از آزمون‌های Correlation test، T Test و Descriptive statistics در نرم‌افزار spss استفاده شد. یافته‌ها: در جمعیت مورد مطالعه، قبل از مصرف داروی ضد احتقان، حجم کل بینی(مجموع حجم‌های راست و چپ)، 94/0±12/8 سانتی‌متر مکعب و حداقل سطح مقطع کل بینی، 17/0±9/0 سانتی‌متر مربع بود. مقادیر فوق ارتباط معنی‌داری با مصرف سیگار، سن، جنس، قد و وزن افراد مورد مطالعه نداشتند. حجم و حداقل سطح مقطع بینی پس از مصرف دکنژستان افزایش داشته است. نتیجه‌گیری: با توجه به تفاوت حجم و حداقل سطح مقطع بینی در نژادهای مختلف، استفاده از این آمار در نژاد ایرانی، معیار مناسبی برای تشخیص بیماری‌های رینولوژیک، انتخاب درمان صحیح(طبی یا جراحی) و همچنین مقایسه نتایج قبل و پس از عمل جراحی راه‌هوایی بینی می‌باشد.