جلد 27، شماره 3 - ( 3-1399 )
جلد 27 شماره 3 صفحات 137-130 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: مقاله مستخرج از رساله دکتری است
Ethics code: اقدام شده است و متعهد می شویم قبل از چاپ در مقاله قید گر
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kalhor F, Arshadi S, Zafari A. The effect of resistance training on Atrogin, eotaxin and IL-10 indices in obese women. RJMS 2020; 27 (3) :130-137
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6125-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6125-fa.html
کلهر فهیمه، ارشدی سجاد، ظفری اردشیر، بنائی فر عبدالعلی. تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر شاخصهای آتروژین، ائوتاکسین و IL-10 در زنان چاق. مجله علوم پزشکی رازی. 1399; 27 (3) :130-137
دانشگاه آزاد تهران جنوب ، arshadi.sajad@yahoo.com
چکیده: (2511 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر شاخصهای آتروژین، ائوتاکسین و IL-10 در زنان چاق بود.
روش کار: برای انجام این تحقیق نیمه تجربی و کاربردی 30 نفر از بین زنان چاق 30-45 ساله دانشگاه آزاد تهران جنوب انتخاب و به دو گروه تمرین مقاومتی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. در مرحله بعد و 24 ساعت قبل از شروع تمرینات، ویژگیهای فردی آزمودنیها و متغیرهای تحقیق (آتروژین، ائوتاکسین و IL-10) در بافت خون و در مرحله پیشآزمون اندازهگیری شد. در ادامه آزمودنیهای گروه تمرین مقاومتی برنامه تمرین خود را بدین صورت انجام دادند که ابتدا 1RM آنها با استفاده از فرمول برزیکی به دست آمد. سپس آزمودنیها تمرینات خود را به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته با شدت 40 درصد و 5 تکرار در هفته اول شروع کرده و شدت به صورت تدریجی افزایش یافت تا در هفته 8 به 90 درصد با 20 تکرار برسد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای تی وابسته، تحلیل واریانس دو طرفه و بونفرونی استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد یک دوره تمرین مقاومتی بر میزان آتروژین و ائوتاکسین در زنان چاق تاثیر معنیداری ندارد، اما بر میزان IL-10 تاثیر معنیداری دارد.
نتیجه گیری: با توجه به عدم تاثیر معنیدار تمرین مقاومتی بر آتروژین و ائوتاکسین توصیه میشود زنان چاق از تمرینات مقاومتی با مشورت پزشک استفاده کنند.
روش کار: برای انجام این تحقیق نیمه تجربی و کاربردی 30 نفر از بین زنان چاق 30-45 ساله دانشگاه آزاد تهران جنوب انتخاب و به دو گروه تمرین مقاومتی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. در مرحله بعد و 24 ساعت قبل از شروع تمرینات، ویژگیهای فردی آزمودنیها و متغیرهای تحقیق (آتروژین، ائوتاکسین و IL-10) در بافت خون و در مرحله پیشآزمون اندازهگیری شد. در ادامه آزمودنیهای گروه تمرین مقاومتی برنامه تمرین خود را بدین صورت انجام دادند که ابتدا 1RM آنها با استفاده از فرمول برزیکی به دست آمد. سپس آزمودنیها تمرینات خود را به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته با شدت 40 درصد و 5 تکرار در هفته اول شروع کرده و شدت به صورت تدریجی افزایش یافت تا در هفته 8 به 90 درصد با 20 تکرار برسد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای تی وابسته، تحلیل واریانس دو طرفه و بونفرونی استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد یک دوره تمرین مقاومتی بر میزان آتروژین و ائوتاکسین در زنان چاق تاثیر معنیداری ندارد، اما بر میزان IL-10 تاثیر معنیداری دارد.
نتیجه گیری: با توجه به عدم تاثیر معنیدار تمرین مقاومتی بر آتروژین و ائوتاکسین توصیه میشود زنان چاق از تمرینات مقاومتی با مشورت پزشک استفاده کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
