جلد 26، شماره 12 - ( 12-1398 )
جلد 26 شماره 12 صفحات 77-67 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
bahmani M, peeri M, azarbayjani M, delfan M. The effect of the aerobic continues and high-intensity interval training on IRE1 expression and its correlation with insulin resistance index of liver tissue in rats with type 2 diabetes mellitus.. RJMS 2020; 26 (12) :67-77
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5791-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5791-fa.html
بهمنی مهرنوش، پیری مقصود، آذربایجانی محمد علی، دلفان مریم. تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید و تداومی هوازی بر بیان ژن IRE1 و همبستگی آن با شاخص مقاومت به انسولین در بافت کبد موشهای صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2. مجله علوم پزشکی رازی. 1398; 26 (12) :67-77
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی. تهران. ایران ، m.peeri@iauctb.acir
چکیده: (3109 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرینات تداومی هوازی و تناوبی شدید بر برخی از عوامل استرس شبکه آندوپلاسمیک (بیان ژن IRE1) و همبستگی آن با شاخص مقاومت به انسولین در بافت کبد موشهای صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
روش کار: 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (وزن 180-160 گرم ) پس از 7 ماه تغذیه با رژیم غذایی پرچرب حاوی فروکتوز در سه گروه کنترل، تمرین تداومی هوازی و تناوبی شدید قرار گرفتند و پنج روز در هفته به مدت دوماه پروتکل تمرینی را انجام دادند. نمونه خونی24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، جمعآوری و بافت کبد بلافاصله استخراج شد. تحلیل دادهها با آزمون ANOVA، آزمون تعقیبی توکی و همبستگی پیرسون انجام گرفت.
یافته ها: هر دو مدل تمرینی، کاهش بیان ژن IRE1 را در کبد موشهای صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 نسبت به گروه کنترل به دنبال داشت (005/0P=)، امّا اختلاف معناداری در دو گروه تمرینی مشاهده نشد (877/0P=). بین بیان ژن IRE1 و شاخص مقاومت به انسولین همبستگی مشاهده شد به طوری که کاهش بیان ژن IRE1 ، کاهش شاخص مقاومت به انسولین را به دنبال داشت (003/0=p ، 667/0–r=).
نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که از هر دو روش تمرین تداومی هوازی و تناوبی شدید برای بهبود شاخصهای مورد مطالعه آزمودنیهای دیابتی نوع 2 می‌توان استفاده کرد.
روش کار: 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (وزن 180-160 گرم ) پس از 7 ماه تغذیه با رژیم غذایی پرچرب حاوی فروکتوز در سه گروه کنترل، تمرین تداومی هوازی و تناوبی شدید قرار گرفتند و پنج روز در هفته به مدت دوماه پروتکل تمرینی را انجام دادند. نمونه خونی24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، جمعآوری و بافت کبد بلافاصله استخراج شد. تحلیل دادهها با آزمون ANOVA، آزمون تعقیبی توکی و همبستگی پیرسون انجام گرفت.
یافته ها: هر دو مدل تمرینی، کاهش بیان ژن IRE1 را در کبد موشهای صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 نسبت به گروه کنترل به دنبال داشت (005/0P=)، امّا اختلاف معناداری در دو گروه تمرینی مشاهده نشد (877/0P=). بین بیان ژن IRE1 و شاخص مقاومت به انسولین همبستگی مشاهده شد به طوری که کاهش بیان ژن IRE1 ، کاهش شاخص مقاومت به انسولین را به دنبال داشت (003/0=p ، 667/0–r=).
نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که از هر دو روش تمرین تداومی هوازی و تناوبی شدید برای بهبود شاخصهای مورد مطالعه آزمودنیهای دیابتی نوع 2 می‌توان استفاده کرد.
واژه‌های کلیدی: تمرین تداومی هوازی، تمرین تناوبی شدید، دیابت نوع 2، ژن IRE1، موش صحرایی، مقاومت به انسولین
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
