مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: مصرف بی‌رویه و روزافزون آنتی‌بیوتیک‌ها و مواد بیوسایدی منجر به پیدایش سویه‌های مقاوم استافیلوکوکی شده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان مقاومت بیوفیلم سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده نسبت به این ترکیبات بوده است.

روش کار: 100 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس از پوست بیماران بستری در بخش عفونی از دو بیمارستان شهدای تجریش و ولیعصر شهر تهران طی یک سال جمع‌آوری شد. سویه‌های جدا شده از طریق آزمون‌های بیوشیمیایی استاندارد تعیین هویت گردیدند و توسط واکنش زنجیره‌ای پلیمراز PCR مورد تأیید قرار گرفتند. الگوی تعیین مقاومت سویه‌ها نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های پنی‌سیلین، آموکسی سیلین، آمپی‌سیلین، متی سیلین، کلاریترومایسین و بیوساید‌هایی نظیر ساولن، دکوسپت و دکونکس (درموسپت) با روش دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت مهارکننده و کشندگی آن‌ها با روش میکرودایلوشن تعیین گردید. بیوفیلم سویه‌های مقاوم MDR بر روی میکروپلیت‌های پلی استیرنی تشکیل گردید.

یافته‌ها: اغلب سویه‌های جدا شده نسبت به پنی سیلین، آموکسی سیلین، آمپی سیلین و متی سیلین مقاوم بودند و بیشترین حساسیت نسبت به کلاریترومایسین مشاهده گردید. بررسی فنوتیپی تشکیل بیوفیلم نشان داد که به ترتیب% 6 (6 سویه)، %2/23 (23 سویه) و% 4/50 (50 سویه) از جدایه‌ها قادر به تشکیل بیوفیلم به صورت قوی، متوسط و ضعیف می‌باشند و تنها 4/20 درصد جدایه‌ها قادر به تشکیل بیوفیلم در محیط آزمایشگاه نبودند. بیوفیلم در حضور ساولن کمترین میزان مقاومت و با دکونکس بیشترین مقاومت را نشان داد.

نتیجه‌گیری: شیوع سویه‌های مقاوم بیمارستانی با قابلیت تشکیل بیوفیلم در میان طیف وسیعی از بیماران می‌تواند خطر جدی برای سلامت جامعه باشد.