مجله علوم پزشکی رازی

مقدمه: با توجه به سهم مهم بیماران بدون عفونت H.pylori (– HP) در اولسر پپتیک و وجود احتمالی فاکتورهای دیگر غیر از H.pylori در ایجاد آن، برای روشن تر شدن ارتباط عفونت H.pylori با علائم بالینی و یافته های اندوسکوپیک و هیستوپاتولوژیک ما دو گروه بیماران + HP و – HP را مورد مقایسه قرار دادیم.

روش کار: در این مطالعه مقطعی، 166 بیمار که با شکایات گوارشی مطرح کننده اولسر پپتیک، گاستریت و سایر اختلالات معده و دئودنوم به درمانگاه گوارش بیمارستان طالقانی تهران مراجعه کرده بودند تحت اندوسکوپی فوقانی قرار گرفته و بر اساس نتیجه کشت نمونه بیوپسی انجام شده به دو گروه  + HP و – HP تقسیم شدند.

یافته‌ها: 86 بیمار در گروه + HP (مورد) و 80 نفر در گروه – HP (کنترل) قرار داشتند. میانگین سنی و توزیع جنسی دو گروه اختلاف آماری معنی‌‌‌داری نداشت. تنها علامتی که اختلاف معنی‌داری در دو گروه داشت درد ناشی از گرسنگی بود (5/7% در گروه +HP و صفر در گروه- HP،  P=0.01). در اندوسکوپی زخم گوارشی در بیماران + HP بطور معنی داری بیشتر از گروه – HP بود (4/17% در برابر 3/1%، P<0.001). در آنالیز چند متغیری لجستیک عفونت هلیکوباکتر پیلوری بطور مستقل با مشاهده زخم در اندوسکوپی رابطه داشت (007/0=P ،]57/129 ،1/2 :دامنه اطمینان 95%[ 69/16= odds ratio).

نتیجه‌گیری: نمی توان تنها با در نظر گرفتن علائم بالینی و تشخیص اولسر پپتیک یا گاستریت اینطور قضاوت کرد که بیمار مبتلا به عفونت H.pylori است، بلکه بررسی بیمار از نظر عفونت H.pylori قبل از شروع رژیم ریشه‌کنی آن ضروری است.