مجله علوم پزشکی رازی

هدف از انجام این تحقیق بررسی اپیدمیولوژیک و پیش‌بینی عوامل تأثیرگذار در زمینه ابتلا به عفونتهای قارچی در بین مراجعه‌کنندگان به درمانگاه پوست مجتمع آموزشی حضرت رسول اکرم (ص) بود. این پژوهش بر روی 500 بیمار مشکوک به ضایعه قارچ پوستی انجام پذیرفت. بیماران پس از معاینات بالینی جهت تشخیص قطعی به درمانگاه قارچ شناســی معرفی شدند، از آنها آزمایش مستقیم، کشت و کشت اسلاید ( Slide culture ) بعمل آمد و نوع عفونت قارچی مشخص گردید.

نتایج بدست آمده از 253 مورد مثبت تحت مطالعه (128 نفر مؤنث و 125 نفر مذکر) نشان می‌دهد که قارچها و شبه قارچهای جدا شده دراین مطالعه بترتیب عبارت بودند از درماتوفیت (4/51%)، اریتراسما (1/20%)، کاندیدیازیس (6/18%)، پتیریازیس ورسیکالر(3/8%) و آسپرژیلوس ناخن (6/1%). همانگونه که مشخص است درماتوفیتهـــا شایعتریــن عامل بودنــد و از نظر آماری نیز اختلاف معنی‌داری را با سایــر عوامل نشان دادند(001/0 P< ، 185= X² ) . شایعترین ارگانیسم جدا شده از درماتوفیتها اپیدرموفیتون فلوکوزوم بود که از کشاله ران و پا جدا گردید (001/0 P< ، 7/33= X² ) . بررسی نتایج فراوانی عفونتهای قارچی در گروههای سنی مختلف نشان داد که با افزایش سن، شیوع عفونتهای قارچی بیشتر می‌شود. در این مطالعه گروه سنی بالای 40 سال بیشترین درصد ابتلا به بیماریهای قارچی ـ جلدی (2/46%) را نشان دادند (001/0 P< ، 164= X² ) . از نظر محل عفونت قارچی در روی پوست (با در نظر گرفتن مجموعه‌ای از انواع مختلف قارچها)، کشاله ران هم در افراد مذکر (بمیزان 4/26%) و هم در بیماران مؤنث (بمیزان 7/54%)، بیشترین میزان ابتلا را داشت (بترتیب با29 Χ ² = و 3/178 Χ ² = ، 001/0 P< ). درصد فراوانی محلهای مختلف درگیری پوست در دو جنس مذکر و مؤنث از الگوی مشابهی پیروی نمی‌کند (02/0 P< ، 5/21= X² ) . بطوریکه فراوانی عفونت قارچی ناحیه کشاله ران در افراد مؤنث بطور معنی‌داری با افراد مذکر اختلاف دارد (001/0 P< ، 21= X² ) .