جلد 21، شماره 124 - ( 7-1393 )
جلد 21 شماره 124 صفحات 95-90 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Modarreszadeh M, Astaraki A. The pathophysiology and treatment of rhegmatogenous retinal detachment. RJMS 2014; 21 (124) :90-95
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-3376-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-3376-fa.html
مدرس زاده سیدمهدی، آسترکی آرزو. پاتوفیزیولوژی و درمان جداشدگی رگماتوژن شبکیه. مجله علوم پزشکی رازی. 1393; 21 (124) :90-95
دانشگاه علوم پزشکی ایران
چکیده: (5539 مشاهده)
زمینه و هدف: علی‌رغم مطالعات متعدد انجام شده در مورد عوامل ایجاد کننده و درمان جداشدگی رگماتوژن شبکیه، در این زمینه اختلاف نظر وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی متون و مقالات اخیر جهت بررسی عوامل مستعد کننده و روش‌های درمان این اختلال است.
روش کار: این مطالعه با مرور مقالات مرتبط در ده سال اخیر (2004-2014) در PubMed انجام شده است.
یافته‌ها: دو عامل اصلی نگهدارنده اتصال شبکیه به لایه‌های زیرین، پمپRetinal pigment epithelium (RPE) و ماتریکس بین فتورسپتوری است. فاکتور کلیدی در شروعRRD، ایجاد (PVD) Posterior vitreous detachment) است که خود شامل سه مرحله مایع شدن (Liquefaction) ویتره، اتصال رشته های کلاژن به هم (Syneresis) و نهایتاٌ جمع شدگی زجاجیه (Gel contracture) می‌باشد که منجر به جداشدگی کامل زجاجیه از شبکیه (PVD) می‌شود. اگر PVD در اثر کشش شبکیه در نقاط اتصال سبب ایجاد سوراخ تمام ضخامت شبکیه شود در 90% موارد RRD اتفاق می‌افتد. PVD قبل از عمل معمولاٌ با روش معاینه بالینی، اولتراسونوگرافی و Optical coherence tomography (OCT) قابل تشخیص است، ولی در موارد معدودی ممکن است در معاینه PVD بنظر رسیده، ولی در واقع یک لایه از کورتکس ویتره هنوز به رتین چسبیده باشد. برای اطمینان از تخلیه کامل ویتره در حین عمل می‌توان از تزریق تریامسینولون استوناید و رنگ‌های حیاتی مانند Brilliant Blue G (BBG) استفاده نمود.
نتیجه‌گیری: عامل اصلی شروع RRD ایجاد PVD است. درمان‌های RRD شامل خنثی نمودن کشش زجاجیه از بیرون توسط (SB) Scleral buckling) و یا حذف تراکشن از داخل با انجام پارس پلانا ویترکتومی (PPV) می باشد. روش دیگری که کمتر مورد استفاده قرار می گیرد رتینوپکسی پنوماتیک (Pneumatic retinopexy) است.
روش کار: این مطالعه با مرور مقالات مرتبط در ده سال اخیر (2004-2014) در PubMed انجام شده است.
یافته‌ها: دو عامل اصلی نگهدارنده اتصال شبکیه به لایه‌های زیرین، پمپRetinal pigment epithelium (RPE) و ماتریکس بین فتورسپتوری است. فاکتور کلیدی در شروعRRD، ایجاد (PVD) Posterior vitreous detachment) است که خود شامل سه مرحله مایع شدن (Liquefaction) ویتره، اتصال رشته های کلاژن به هم (Syneresis) و نهایتاٌ جمع شدگی زجاجیه (Gel contracture) می‌باشد که منجر به جداشدگی کامل زجاجیه از شبکیه (PVD) می‌شود. اگر PVD در اثر کشش شبکیه در نقاط اتصال سبب ایجاد سوراخ تمام ضخامت شبکیه شود در 90% موارد RRD اتفاق می‌افتد. PVD قبل از عمل معمولاٌ با روش معاینه بالینی، اولتراسونوگرافی و Optical coherence tomography (OCT) قابل تشخیص است، ولی در موارد معدودی ممکن است در معاینه PVD بنظر رسیده، ولی در واقع یک لایه از کورتکس ویتره هنوز به رتین چسبیده باشد. برای اطمینان از تخلیه کامل ویتره در حین عمل می‌توان از تزریق تریامسینولون استوناید و رنگ‌های حیاتی مانند Brilliant Blue G (BBG) استفاده نمود.
نتیجه‌گیری: عامل اصلی شروع RRD ایجاد PVD است. درمان‌های RRD شامل خنثی نمودن کشش زجاجیه از بیرون توسط (SB) Scleral buckling) و یا حذف تراکشن از داخل با انجام پارس پلانا ویترکتومی (PPV) می باشد. روش دیگری که کمتر مورد استفاده قرار می گیرد رتینوپکسی پنوماتیک (Pneumatic retinopexy) است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
