مجله علوم پزشکی رازی

هلیکوباکتر پیلوری در بیماریزایی (پاتوژنز) گاستریت مزمن فعال نقش اساسی دارد. ابتلا به عفونت معمولاً در دوران کودکی رخ می‌دهد اما اثرات آن برای تمام عمر باقی می‌ماند. ابتلا به این عفونت یک پدیده جهانی است که شیوع آن متفاوت می‌باشد. گاستریت مزمن (آتروفیک) و متاپلازی روده‌ای به عنوان سلولهای منادی (پرکورسورهای) سرطان روده‌ای ـ معدی پذیرفته شده‌اند. در حال حاضر اغلب مطالعات در جهان در جهت بررسی نقش هلیکوباکتر پیلوری و مرحله درمان پذیری بافتی برای جلوگیری از پیدایش سرطان معده معطوف گردیده است. در این مطالعه 2094 نمونه از مخاط آنتر و بدنه معده 576 بیمار که دچار دیس‌پپسی بدون زخم بودند، در مدت 2 سال جمع‌آوری شد و با روش مقطعی ـ توصیفی، بررسی گردید، که 260 نفر (1/45 % ) مرد و 316 نفر (9/54 % ) زن بودند. حداقل سن 13 سال و حداکثر سن 89 سال با میانگین 8/18 ± 48 سال بود. شیوع کلی هلیکوباکتر پیلوری 7/59 % بود که بیشترین شیوع را در دهه پنجم (8/70 % ) داشت. شیوع گاستریت مزمن فعال 1/56 % ، گاستریت مزمن 2/34 % و متاپلازی روده‌ای 3/11 % بود. هر چند شیوع کلی ابتلا در مردان 10 % بیشتر از زنان بود اما شیوع گاستریت مزمن فعال گاستریت مزمن و متاپلازی روده‌ای در 2 جنس یکسان بوده است. شیوع گاستریت مزمن و متاپلازی روده‌ای با افزایش سن افزایش داشت و اغلب در گروه سنی بالاتر از 45 سال یافت شد. موارد منفی هلیکوباکتر پیلوری در متاپلازی روده‌ای بیشتر از موارد مثبت آن بوده است.