جلد 28، شماره 10 - ( 10-1400 )
جلد 28 شماره 10 صفحات 24-12 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.UT.PSYEDU.REC.1399.044
Clinical trials code: IRCT20210202050218N1
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kahrizi S, Afrooz G, Hassanzadeh S, Sherkat R, Ghasemi R. Developing a Logo Therapy Based Program for Individual with Common Variable Immunodeficiency(CVID): Efficacy on Quality of Life, and Resilience. RJMS 2021; 28 (10) :12-24
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6796-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6796-fa.html
کهریزی شقایق، افروز غلامعلی، حسن زاده سعید، شرکت رویا، قاسمی رامین. تدوین برنامه و بررسی اثربخشی معنا درمانی بر تابآوری و کیفیت زندگی مبتلایان به نقص ایمنی شایع متغیر. مجله علوم پزشکی رازی. 1400; 28 (10) :12-24
دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشگاه تهران، پردیس بین المللی کیش، کیش، ایران ، kahrizi_1364@yahoo.com
چکیده: (2021 مشاهده)
زمینه و هدف: بیماری نقص ایمنی متغیر شایع CVID یک بیماری نقص ایمنی اولیه است که درمان قطعی ندارد و فقط با تزریق فاکتور خونی IVIG کنترل میشود. این بیماران به خاطر مشکلات جسمانی متعدد تحت تأثیر استرس‌های شدیدی قرار دارند و به طبع آن کیفیت زندگی و تابآوری روانی در آنها کاهش می‌یابد. هدف بررسی تاثیر معنادرمانی بر میزان تاب آوری روانی و کیفیت زندگی در این بیماران می‌باشد.
روش کار: در این پژوهش نیمه آزمایشی نمونه در دسترس شامل 32 نفر از بیماران CVID مراجعه کننده به «مرکز تحقیقات نقص ایمنی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان» بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرارگرفتند .رواندرمانی مبتنی بر معنا درمانی به صورت 10 جلسه گروهی تدوین شد و به صورت آنلاین بر روی گروه آزمایش اجرا شد .پرسشنامه تابآوری کانر و دیویسون (2003) و پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران نقص ایمنی متغیر شایع (2016) در مرحله پیش- آزمون و پس-آزمون و پیگیری یک ماهۀ درمان به کار گرفته شد. داده‌ها با روش آماری تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: یافتهها نشان دادند؛ نمرات کیفیت زندگی و تابآوری در مرحله پس- آزمون با افزایش معنادار همراه بود و در مرحله پیگیری درمان نیز از ثبات نسبی ت برخوردار بود (05/0>p).
نتیجه‌گیری: از یافتههای این پژوهش نتیجه گرفته میشود که معنادرمانی در افزایش تابآوری در کیفیت زندگی بیمارانCVID اثربخش بوده است. بنابراین؛ میتوان در کنار مداخلات پزشکی با بهرهگیری از این نوع درمان، شرایط روانی این بیماران و کیفیت زندگی آنان رابهبود بخشید.
روش کار: در این پژوهش نیمه آزمایشی نمونه در دسترس شامل 32 نفر از بیماران CVID مراجعه کننده به «مرکز تحقیقات نقص ایمنی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان» بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرارگرفتند .رواندرمانی مبتنی بر معنا درمانی به صورت 10 جلسه گروهی تدوین شد و به صورت آنلاین بر روی گروه آزمایش اجرا شد .پرسشنامه تابآوری کانر و دیویسون (2003) و پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران نقص ایمنی متغیر شایع (2016) در مرحله پیش- آزمون و پس-آزمون و پیگیری یک ماهۀ درمان به کار گرفته شد. داده‌ها با روش آماری تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: یافتهها نشان دادند؛ نمرات کیفیت زندگی و تابآوری در مرحله پس- آزمون با افزایش معنادار همراه بود و در مرحله پیگیری درمان نیز از ثبات نسبی ت برخوردار بود (05/0>p).
نتیجه‌گیری: از یافتههای این پژوهش نتیجه گرفته میشود که معنادرمانی در افزایش تابآوری در کیفیت زندگی بیمارانCVID اثربخش بوده است. بنابراین؛ میتوان در کنار مداخلات پزشکی با بهرهگیری از این نوع درمان، شرایط روانی این بیماران و کیفیت زندگی آنان رابهبود بخشید.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
