مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: این مطالعه به صورت گذشته‌نگر در بیماان مبتلا به دیسپلازی مفصل ران که به روش استئوتومی کیاری در فاصله سال‌های 1380-1352 قرار گرفته‌اند انجام شده است این روش در بیمارانی به کار رفته که در آن‌ها پوشش سر به وسیله استابولوم مقدور نمی‌باشد. هدف اصلی از انجام این مطالعه در درجه اول بررسی نتایج دراز مدت استئوتومی کیاری در بیماران یاد شده و در درجه بعدی تاثیر آن بر درد، لنگیدن دامنه حرکت مفصل و عوارض زایمانی می‌باشد. روش بررسی: 50 بیمار از لحاظ کلینیکی و رادیولوژیکی مورد مطالعه قرار گرفتند که 4 بیمار به علت نداشتن پیگیری از مطالعه حذف شدند، در نتیجه 53 هیپ در 46 بیمار جهت مطالعه آماده بودند که در 39 مورد یک طرفه و در 7 مورد دو طرفه بودند. میانگین سن بیماران 6/12 سال و میانگین پیگیری 74 ماه بود. یافته‌ها: نتایج عمل با Harris hip score قبل و بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفت که در 31 مورد عالی، در 9 مورد خوب، در 4 مورد متوسط و در 2 مورد بد بود. متوسط Harris hip score بعد از عمل 92 بود. نتیجه‌گیری: به طور کلی چنین نتیجه گرفته شد که عمل کیاری در این بیماران در صورت انتخاب صحیح بیمار نتایج خوبی دارد. درد در بیشتر بیماران از بین رفته و یا کاهش قابل ملاحظه پیدا کرد. لنگیدن در اکثر موارد از بین رفته یا به طور محسوس کاهش یافت، دامنه حرکتی مفصل بهبود یافته و حفره استابولوم با استخوان و وسعت کافی آماده عمل جراحی تعویض مفصل در صورتی که در آینده لازم باشد می‌گردد.