مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف :خشونت روانی و جسمانی رو به گسترش در مراکز بهداشتی و درمانی به یک مشکل عمده برای پرستاران تبدیل شده است.هدف از انجام این مطالعه بررسی ابعاد خشونت علیه پرستارانو شناسایی عوامل موثر در آن بود.

  روش کار : این پژوهش یک پژوهش مقطعی و از نوع توصیفی ـ تحلیلی بود. جامعه پژوهش کلیه پرستاران و بهیاران شاغل در بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند. حجم نمونه 1070 نفر بود. شرایط ورود به مطالعه داشتن رضایت جهت شرکت در مطالعه و داشتن حداقل یک سال سابقه کار بود.ابزار ب ه کار برده شده برای گردآوری داده‌ها پرسش نامه NEXT بود. ابتدانسخه انگلیسی پرسش نامه تهیه و به فارسی برگردانده و اعتبار و ثبات درونی آن تعیین گردید (α کرونباخ :87/0).روش نمونه‌گیری در این پژوهش به صورت چند مرحله ای بود. طبقه بندی بر حسب بیمارستان انجام گرفت و سپس در هر بیمارستان به صورت غیر احتمالی پرسش نامه‌ها به پرستاران جهت پرکردن داده شد.سپس با استفاده از نرم افزار SPSS 15 و با استفاده از آزمون های آماری کای دو و رگرسیون لوجستیک اطلاعات بدست آمده تحلیل شد.

  یافته ها : شیوع خشونت روانی از سوی بیماران و همراهان بر علیه شرکت‌کنندگان در مطالعه 3/60%بود. به طور کلی سن، جنس، موقعیت شغلی، سابقه کار، تعداد بیماران، متوسط ساعت کاری در هفته، با خشونت روانی از سوی بیماران وهمراهان شان رابطه معنی داری نداشتند( p >05/0)، ولی بخش، جدول کاری، مواجهه بودن با مزاحمت و اختلال در کار به طور کلی، پس از کنترل از نظر سایر عوامل معنی‌دار مطالعه در آنالیز رگرسیون با خشونت روانی از سوی بیماران/همراهان ارتباط معنی‌داری داشتند( p <05/0).

  نتیجه‌گیری :به طور کلی به نظر می‌رسد با توجه به نتایج این مطالعه، خشونت علیه پرستاران یک مشکل مهم و شایع باشد و مطالعات بیشتر جهت یافتن راهکارهایی برای کاهش آن با اولویت دادن به عوامل موثر در آن , که در این مطالعه به دست آمده اند , ضروری به نظر می رسد.