Research code: 01
Ethics code: 01
Clinical trials code: 01
استادیار، گروه مدیریت آموزشی، واحد سوادکوه، دانشگاه آزاد اسلامی، سوادکوه، ایران ، haghighatdoosty@gmail.com
چکیده: (371 مشاهده)
زمینه و هدف: حضورگرایی تأثیر مثبتی بر بهره‌وری آموزشی اعضای هیئت علمی دارد و می‌تواند به بهبود تجربه یادگیری دانشجویان و ارتقاء کیفیت آموزش در دانشگاه‌ها کمک کند. از این رو هدف مطالعه حاضر، تأثیر حضورگرایی بر بهره وری آموزشی اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های خراسان شمالی بود.
روش کار: روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع اکتشافی و براساس دو رویکرد کیفی و کمی انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر در مرحله کیفی شامل تیم مشارکت کننده، خبرگان علمی و عملی می‌باشد. خبرگان افرادی هستند که حداقل ده سال سابقه اجرایی داشته و در این زمینه دارای تألیفات علمی در قالب کتاب و مقاله هستند. بر این اساس در این مطالعه از دیدگاه 15 نفر از استفاده شده است. در بخش دوم از مطالعه حاضر از روش دلفی فازی استفاده شده است. جامعه آماری و پاسخ‌دهندگان بخش کمی با توزیع پرسشنامه محقق ساخته و در نهایت نیل به اعتبارسنجی مدل، از نظرات اعضای هیئت علمی دانشگاه استفاده شد که تعداد برآورده شده آنها، حدودا 400 نفر می‌باشد. برای تجزیه و تحلیل داده‌های مطالعه از مدل معادلات ساختاری با کاربرد نرم افزارهای Spss18 و Lisrel 8 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد حضورگرایی بر بهره‌وری آموزشی اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های خراسان شمالی تأثیر معناداری دارد به طوری که سنجش برنامه‌های درسی و راهنمایی و ارتباط با دانشجویان دارای بیشترین ارتباط با مولفه بهره‌وری آموزشی دارد و تفکر انتقادی و تفکر خلاق، برگزاری کارگاه‌های آموزشی دارای کمترین ارتباط با مولفه بهره‌وری آموزشی هستند.
نتیجه‌گیری: در نهایت، حضورگرایی اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها تأثیرات مثبت و منفی قابل توجهی بر بهره‌وری آموزشی دارد. از یک سو، ارتباط مستقیم با دانشجویان و همکاران می‌تواند به بهبود کیفیت تدریس و افزایش انگیزه و همکاری منجر شود. از سوی دیگر، فشار ناشی از لزوم حضور مداوم ممکن است به خستگی و کاهش بهره‌وری بیانجامد. بنابراین، دستیابی به یک تعادل مناسب بین حضور فیزیکی و مدیریت وظایف می‌تواند کلید ارتقاء بهره‌وری آموزشی در دانشگاه‌ها باشد.
روش کار: روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع اکتشافی و براساس دو رویکرد کیفی و کمی انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر در مرحله کیفی شامل تیم مشارکت کننده، خبرگان علمی و عملی می‌باشد. خبرگان افرادی هستند که حداقل ده سال سابقه اجرایی داشته و در این زمینه دارای تألیفات علمی در قالب کتاب و مقاله هستند. بر این اساس در این مطالعه از دیدگاه 15 نفر از استفاده شده است. در بخش دوم از مطالعه حاضر از روش دلفی فازی استفاده شده است. جامعه آماری و پاسخ‌دهندگان بخش کمی با توزیع پرسشنامه محقق ساخته و در نهایت نیل به اعتبارسنجی مدل، از نظرات اعضای هیئت علمی دانشگاه استفاده شد که تعداد برآورده شده آنها، حدودا 400 نفر می‌باشد. برای تجزیه و تحلیل داده‌های مطالعه از مدل معادلات ساختاری با کاربرد نرم افزارهای Spss18 و Lisrel 8 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد حضورگرایی بر بهره‌وری آموزشی اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های خراسان شمالی تأثیر معناداری دارد به طوری که سنجش برنامه‌های درسی و راهنمایی و ارتباط با دانشجویان دارای بیشترین ارتباط با مولفه بهره‌وری آموزشی دارد و تفکر انتقادی و تفکر خلاق، برگزاری کارگاه‌های آموزشی دارای کمترین ارتباط با مولفه بهره‌وری آموزشی هستند.
نتیجه‌گیری: در نهایت، حضورگرایی اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها تأثیرات مثبت و منفی قابل توجهی بر بهره‌وری آموزشی دارد. از یک سو، ارتباط مستقیم با دانشجویان و همکاران می‌تواند به بهبود کیفیت تدریس و افزایش انگیزه و همکاری منجر شود. از سوی دیگر، فشار ناشی از لزوم حضور مداوم ممکن است به خستگی و کاهش بهره‌وری بیانجامد. بنابراین، دستیابی به یک تعادل مناسب بین حضور فیزیکی و مدیریت وظایف می‌تواند کلید ارتقاء بهره‌وری آموزشی در دانشگاه‌ها باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
