جلد 31، شماره 1 - ( 1-1403 )
جلد 31 شماره 1 صفحات 11-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 01
Ethics code: IR.IAU.SARI.REC.1403.050
Clinical trials code: 01
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zendehdel S, SalimBahram S H, Fakhri M. Comparison of Effectiveness of Philosophy for Children (P4C) and Game-Based Learning (GBL) on Communication Skills in Children with Separation Anxiety Disorder. RJMS 2024; 31 (1) :1-11
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8758-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8758-fa.html
زنده دل سجاد، سلیم بهرامی سیده حمیده، فخری محمدکاظم. مقایسه اثربخشی آموزش فلسفه برای کودکان (P4C) و یادگیری مبتنی بر بازی (GBL) بر مهارتهای ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی. مجله علوم پزشکی رازی. 1403; 31 (1) :1-11
استادیار، گروه روانشناسی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران ، salimbahrami8545@gmail.com
چکیده: (377 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال اضطراب جدایی یکی از شایعترین اختلالات اضطرابی دوران کودکی است لذا پژوهش حاضر، با هدف مقایسه اثربخشی آموزش فلسفه برای کودکان (P4C) و یادگیری مبتنی بر بازی (GBL) بر مهارتهای ارتباطی در کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی طراحی و اجرا شد.
روش کار: روش پژوهش، آزمایشی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دو ماهه با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل 180 کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی بود، که در 6 ماهه دوم سال 1402 به یکی از مراکز، از 60 مرکز رواندرمانی شهر ساری مراجعه کردند. در این پژوهش، 45 کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی، به روش نمونهگیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر فلسفه برای کودکان و 15 نفر یادگیری مبتنی بر بازی) و یک گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. در این پژوهش، از پرسشنامههای مهارتهای ارتباطی (بارتون، 1990) و اضطراب چندبعدی کودکان (مارچ و همکاران، 1997) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش آزمون واریانس با اندازهگیری مکرر و نرمافزار SPSS21 استفاده شد.
یافتهها: یافتهها حاکی از آن بود که بین P4C و GBL بر مهارتهای ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی تفاوت معناداری وجود دارد به طوری که P4C از GBL بر مهارتهای ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی مؤثرتر است. همچنین نتایج حاصل از میانگین پسآزمون و پیگیری در P4C و GBL، حاکی از تأثیرات پایدار هر دو رویکرد بر مهارتهای ارتباطی بود.
نتیجه‌گیری: به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که برای ارتقای مهارتهای ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی میتوان هم از آموزش فلسفه برای کودکان و هم از یادگیری مبتنی بر بازی استفاده کرد ولی اثربخشی P4C بیشتر است.
روش کار: روش پژوهش، آزمایشی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دو ماهه با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل 180 کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی بود، که در 6 ماهه دوم سال 1402 به یکی از مراکز، از 60 مرکز رواندرمانی شهر ساری مراجعه کردند. در این پژوهش، 45 کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی، به روش نمونهگیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر فلسفه برای کودکان و 15 نفر یادگیری مبتنی بر بازی) و یک گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. در این پژوهش، از پرسشنامههای مهارتهای ارتباطی (بارتون، 1990) و اضطراب چندبعدی کودکان (مارچ و همکاران، 1997) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش آزمون واریانس با اندازهگیری مکرر و نرمافزار SPSS21 استفاده شد.
یافتهها: یافتهها حاکی از آن بود که بین P4C و GBL بر مهارتهای ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی تفاوت معناداری وجود دارد به طوری که P4C از GBL بر مهارتهای ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی مؤثرتر است. همچنین نتایج حاصل از میانگین پسآزمون و پیگیری در P4C و GBL، حاکی از تأثیرات پایدار هر دو رویکرد بر مهارتهای ارتباطی بود.
نتیجه‌گیری: به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که برای ارتقای مهارتهای ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی میتوان هم از آموزش فلسفه برای کودکان و هم از یادگیری مبتنی بر بازی استفاده کرد ولی اثربخشی P4C بیشتر است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
