جلد 31، شماره 1 - ( 1-1403 )
جلد 31 شماره 1 صفحات 11-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 0
Ethics code: IR.IAU.SHIRAZ.REC.1402.195
Clinical trials code: 0
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Moradi S, Samani S, Mozafari M, Omidvar B. The Effectiveness of a Treatment Package based on Commitment and Acceptance on the Hope Level of Mothers with Mentally Retarded Children. RJMS 2024; 31 (1) :1-11
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8743-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8743-fa.html
مرادی ساجده، سامانی سیامک، مظفری محمد، امیدوار بنفشه. اثربخشی بسته درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر سطح امید مادران دارای کودکان کم‌توان ذهنی. مجله علوم پزشکی رازی. 1403; 31 (1) :1-11
دانشیار، گروه روانشناسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران ، siamaksamani@iau.ac.ir
چکیده: (390 مشاهده)
زمینه و هدف: وجود کودک کم‌توان ذهنی در خانواده، والدین را با تنش و فشار روانی فراوانی روبرو می‌کند. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی بسته درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر سطح امید مادران دارای کودکان کم‌توان ذهنی انجام گرفت.
روش کار: این پژوهش در بخش کیفی ازلحاظ هدف بنیادی و کاربردی، از نوع تحقیقات ترکیبی- اکتشافی بود. جامعه مورد مطالعه در بخش کیفی پژوهش شامل کتب و مقالات تخصصی فارسی و انگلیسی در حوزه درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش مادران دارای کودکان کم‌توان ذهنی در ۲۰ سال اخیر بود که با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. در نهایت مداخله درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش طی ۱۰ جلسه تدوین شد و روایی صوری و محتوایی آن توسط متخصصان تأیید شد. روش مطالعه در بخش کمی و بر اساس روش گردآوری داده‌ها، نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای کودک کم‌توان ذهنی ۲۰ تا ۵۰ ساله مراجعه‌کننده به مراکز آموزش و توان‌بخشی کودکان کم‌توان ذهنی شهر شیراز در نیمه دوم سال ۱۴۰۱ بود. از بین آن‌ها تعداد ۳۰ نفر بر اساس ملاک‌های ورود و به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب‌شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره (گروه آزمایش و گروه کنترل) گمارده شدند. مداخله درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش برای هر مادران دارای کودک کم‌توان ذهنی در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای اجرا شد و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل مقیاس خود شفقتی، پرسشنامه امید به زندگی و پرسشنامه پذیرش و عمل بود. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس با اندازه‌گیری مکرر در نرم‌افزار SPSSنسخه ۲۳ تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد بین گروه آزمایش و گروه کنترل در مراحل پس‌آزمون و پیگیری تفاوت معنی‌دار وجود داشت؛ و مداخله درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش باعث افزایش، سطح امید مادران دارای کودکان کم‌توان ذهنی شده و تأثیر این مداخله درمانی در مرحله پیگیری نیز پایدار بوده است (5/0P<).
نتیجهگیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، مداخله درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش می‌تواند برای بهبود سطح امید مادران دارای کودکان کم‌توان ذهنی کارآمد باشد؛ و توصیه می‌گردد که درمانگران و مشاوران در راستای بهبود سطح امید این مادران از این درمان در کنار سایر مداخلات درمانی استفاده کنند.
روش کار: این پژوهش در بخش کیفی ازلحاظ هدف بنیادی و کاربردی، از نوع تحقیقات ترکیبی- اکتشافی بود. جامعه مورد مطالعه در بخش کیفی پژوهش شامل کتب و مقالات تخصصی فارسی و انگلیسی در حوزه درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش مادران دارای کودکان کم‌توان ذهنی در ۲۰ سال اخیر بود که با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. در نهایت مداخله درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش طی ۱۰ جلسه تدوین شد و روایی صوری و محتوایی آن توسط متخصصان تأیید شد. روش مطالعه در بخش کمی و بر اساس روش گردآوری داده‌ها، نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای کودک کم‌توان ذهنی ۲۰ تا ۵۰ ساله مراجعه‌کننده به مراکز آموزش و توان‌بخشی کودکان کم‌توان ذهنی شهر شیراز در نیمه دوم سال ۱۴۰۱ بود. از بین آن‌ها تعداد ۳۰ نفر بر اساس ملاک‌های ورود و به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب‌شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره (گروه آزمایش و گروه کنترل) گمارده شدند. مداخله درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش برای هر مادران دارای کودک کم‌توان ذهنی در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای اجرا شد و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل مقیاس خود شفقتی، پرسشنامه امید به زندگی و پرسشنامه پذیرش و عمل بود. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس با اندازه‌گیری مکرر در نرم‌افزار SPSSنسخه ۲۳ تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد بین گروه آزمایش و گروه کنترل در مراحل پس‌آزمون و پیگیری تفاوت معنی‌دار وجود داشت؛ و مداخله درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش باعث افزایش، سطح امید مادران دارای کودکان کم‌توان ذهنی شده و تأثیر این مداخله درمانی در مرحله پیگیری نیز پایدار بوده است (5/0P<).
نتیجهگیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، مداخله درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش می‌تواند برای بهبود سطح امید مادران دارای کودکان کم‌توان ذهنی کارآمد باشد؛ و توصیه می‌گردد که درمانگران و مشاوران در راستای بهبود سطح امید این مادران از این درمان در کنار سایر مداخلات درمانی استفاده کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
