Research code: A-10-7975-1
Ethics code: نویسنده متعد می ود تا قبل از چاپ نهایی کد اخلاق را تحویل
Clinical trials code: 1234
گروه علوم اجتماعی دانشکده ادبیات علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه ازاد اسلامی واحد علوم تحقیقات ، navabakhsh@Srbiau.ac.ir
چکیده: (267 مشاهده)
بازی اهمیت کمتری از ورزش برای اطفال نداشته و غریزه و طبیعت آنها است . یک کودک سالم را تنها بدون حرکت، بدون سرگرمی و بیکار نمی توان یافت لذا هدف از این پژوهش بررسی بررسی تاثیر بازی درمانی بر جامعه پذیری کودکان کار و خیابان با تاکید بر نظریه اشنایدر بود. این تحقیق از نوع نیمه تجربی و طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری، کودکان کار و خیابان منطقه ۱۲ تهران بودند که تعداد ۶۰ کودک دختر در رده سنی ۸ تا ۱۱ سال به شیوه در دسترس از دوخانه کودک برای انجام این پژوهش در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه جامعه پذیری اشنایدر بود. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون آنکوا[1]استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که بازی و تمرینات ورزشی می‌تواند نقش مؤثر برافزایش امید به زندگی کودکان آسیب‌دیده کار و خیابان داشته باشد و در حوزه اختلالات و مشکلات روان‌شناختی می‌تواند به‌مثابه یک درمان مؤثر کاربرد داشته باشد. نتیجه نهایی از این تحقیق این است که با استفاده از بازی‌درمانی و طراحی و اجرای تمرینات مختلف ورزشی بالأخص تمرینات ادراکی حرکتی به بهبود وضعیت روان‌شناختی کودکان کار کمک شایانی خواهد شد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
