جلد 29، شماره 7 - ( 7-1401 )
جلد 29 شماره 7 صفحات 230-221 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 01
Ethics code: 01
Clinical trials code: 01
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bigdlo T, moayedfar H, Nazari F. The Suitability of the Structural Equation Model of Self-Handicapping Based on Help-Seeking Behavior with the Mediation of Cognitive-Emotional Regulation in Male Students of the Second Secondary Level of Khodabandeh City. RJMS 2022; 29 (7) :221-230
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8455-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8455-fa.html
بیگدلو طاهر، موید فر همام، نظری فاطمه. برازندگی مدل معادلات ساختاری خودناتوان سازی بر اساس رفتار کمک طلبی با میانجیگری تنظیم شناختی هیجانی در دانشآموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان خدابنده. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (7) :221-230
استادیار ،گروه روانشناسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران ، Moayedfar@gmail.com
چکیده: (147 مشاهده)
زمینه و هدف: این پژوهش با هدف، برازندگی مدل معادلات ساختاری خودناتوانسازی بر اساس رفتار کمک طلبی با میانجیگری تنظیم شناختی هیجانی در دانشآموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان خدابنده انجام شد.
روش کار: روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشآموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان خدابنده در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند، تعداد 420 نفر را روش نمونه گیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای خودناتوان سازی (جونز و رودوالت، 1982)، رفتار کمک طلبی (ریان و پینتریج، 1997) و تنظیم هیجان (گارنفسکی و کرایج، 2006) استفاده شد. به منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS-V23 و Lisrel-V8.8 استفاده گردید. همچنین به‌منظور پاسخگویی به فرضیه‌های پژوهش از مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد.
یافته‌ها: یافتههای پژوهش نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج نشان داد خودناتوان سازی بر اساس رفتار کمک طلبی با میانجیگری تنظیم شناختی هیجان در دانشآموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان خدابنده از برازش مطلوبی برخوردار است.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که هماهنگی لازم بین مراکز مشاوره و مشاورین مدارس مورد تاکید بیشتری قرار گیرد تا ضمن بهبود تنظیم هیجان و رفتار کمک طلبی، زمنیه کاهش خودناتوان سازی در دانشآموزان فراهم گردد.
روش کار: روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشآموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان خدابنده در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند، تعداد 420 نفر را روش نمونه گیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای خودناتوان سازی (جونز و رودوالت، 1982)، رفتار کمک طلبی (ریان و پینتریج، 1997) و تنظیم هیجان (گارنفسکی و کرایج، 2006) استفاده شد. به منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS-V23 و Lisrel-V8.8 استفاده گردید. همچنین به‌منظور پاسخگویی به فرضیه‌های پژوهش از مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد.
یافته‌ها: یافتههای پژوهش نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج نشان داد خودناتوان سازی بر اساس رفتار کمک طلبی با میانجیگری تنظیم شناختی هیجان در دانشآموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان خدابنده از برازش مطلوبی برخوردار است.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که هماهنگی لازم بین مراکز مشاوره و مشاورین مدارس مورد تاکید بیشتری قرار گیرد تا ضمن بهبود تنظیم هیجان و رفتار کمک طلبی، زمنیه کاهش خودناتوان سازی در دانشآموزان فراهم گردد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
