Research code: 1400-3-105-22066
Ethics code: IR.IUMS.FMD.REC.1400.588
Clinical trials code: no

XML English Abstract Print


4. گروه فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران ، azizi.y@iums.ac.ir
چکیده:   (525 مشاهده)
مقدمه: دوکسوروبیسین به عنوان یکی از پرکاربردترین داروهای شیمی درمانی، در درمان بدخیمی‌هایی شامل لنفوما، لوکمیا و سرطان پستان استفاده‌ می‌شود. اگرچه سمیت قلبی، مهمترین عارضـه جـانبی این دارو است اما ایجاد سمیت کبدی و ریوی نیز جزء عوارض این دارو هستند. آپیژنین یک فلاونوئید گیاهی دارای خواص آنتیاکسیدانی، ضد‌التهابی و ضد‌توموری است. هدف این مطالعـه بررسـی اثـرات آپیژنین بر سمیت کبدی و ریوی ناشی از دوکسوروبیسین با تاکید بر نقش احتمالی نیتریک اکساید (NO) بود.
مواد و روش­ها: ۶۰ سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار به ۶ گروه ۱۰ تایی به صورت تصادفی تقسیم شدند. برای ایجاد سمیت کبدی و ریوی در گروه­های 3، 4، 5 و 6 دوکسوروبیسین با دوز  mg/kg 2 و به تعداد ۶ دوز در فواصل زمانی ۴۸ ساعته به صورت داخل صفاقی (i.p) تزریق شد. آپیژنین با دوز  mg/kg۵۰ در گروه­های 2، 4 و 6 به حیوان‌ها گاواژ شد. برای جلوگیری از سنتز نیتریک ­اکساید،  L-NAME  به صورت ۶ دوز mg/kg ۳۰ در فواصل زمانی ۴۸ ساعته به صورت داخل صفاقی (i.p) در گروه­های 5 و 6 تزریق شد.
یافته‌ها: آپیژنین توانست از آسیب­های بافتی ناشی از دوکسوروبیسین در ریه و کبد جلوگیری کند. همچنین سبب بهبود کاهش وزن و کاهش فیبروز ریوی در موش­ها شد (05/0p<). تزریق دوکسوروبیسین و درمان با آپیژنین سبب تغییرات معنی­دار آنزیم­های کبدی و فیبروز کبدی نشد. مهار سنتز NO توسط L-NAME سبب شد که غالب اثرات محافظتی آپیژنین بر بافت­های کبد و ریه از بین برود.
نتیجه­ گیری: آپیژنین آسیب­های القا شده توسط دوکسوروبیسین را کاهش داد. به نظر می­رسد که مهار ساخت نیتریک اکساید سبب می­شود که اثرات محافظتی آپیژنین کاهش یابند. احتمالأ آپیژنین اثرات محافطتی خود در سمیت کبدی و ریوی ناشی از دوکسوروبیسین را به واسطه افزایش بیان نیتریک اکساید اعمال می‌کند.
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: خون و انکولوژی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC-SA 4.0| Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb