مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: رتینوبلاستوما، شایع‌ترین تومور داخل چشمی دوره کودکی می‌باشد و می‌تواند رشد اندوفیتیک یا اگزوفیتیک داشته باشد. پس از تخلیه چشم، برای تعیین خطر پیشرفت تومور و استفاده از درمان‌های پیشگیرانه، از آسیب‌شناسی کمک گرفته می‌شود. وجود تهاجم به مشیمیه و عصب چشمی، فاکتورهای خطر متاستاز این تومور می‌باشند اما گاهی تومورهایی که فاقد این فاکتورهای خطر می‌باشند، بعدها رشد تهاجمی و متاستاز دارند. این مطالعه ارتباط میزان تراکم عروقی با استفاده از مارکر 31CD در بیماران مبتلا به رتینوبلاستوما با بروز فاکتور رشد عروقی(VEGF=vascular endothelial growth factor) در تومور و ارتباط هر دو این عوامل با میزان تهاجم موضعی را مورد بررسی قرار داده است. روش بررسی: این مطالعه مقطعی ـ تحلیلی بر روی 37 کودک مبتلا به رتینوبلاستوما که در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) در سالهای 85-1379 تحت تخلیه چشم قرار گرفتند، صورت گرفت. وجود تهاجم موضعی تومور، با لامهای رنگ‌آمیزی شده با هماتوکسیلین ـ ائوزین(H&E) و تراکم عروقی، با مارکر 31CD و بروز فاکتور رشد عروقی(VEGF) بررسی شد. در رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمی(IHC=Immunohistochemistry)، از تکنیک بیوتین استرپت ـ اویدین(Biotin-Streptavidin) استفاده شد. در مطالعه، از آزمون آماری T Test، Chi-square، Phi و منحنی ROC استفاده گردید. یافته‌ها: تعداد 31CD معادل یا بزرگ‌تر از (High power field)HPF 10/62 به عنوان نقطه برش با حساسیت 9/78% و ویژگی 7/66% و همچنین ارزیابی VEGF به صورت کیفی، با بالاترین کارآمدی برای پیش‌بینی تهاجم موضعی بدست آمد. تراکم عروقی با استفاده از 31CD با میزان فاکتور رشد عروقی(VEGF) مرتبط بود. ارتباط معنی‌داری بین جنس، یک یا دوطرفه بودن، سن، سایز و نحوه رشد تومور با 31CD و VEGF وجود نداشت. نتیجه‌گیری: بررسی تراکم عروقی با استفاده از مارکر 31CD و فاکتور رشد عروقی(VEGF) می‌تواند به عنوان یک روش موثر در پیشگیری از تهاجم موضعی تومور و تعیین نیاز یا عدم نیاز به درمان‌های پیشگیرانه در بیماران مبتلا به رتینوبلاستومای پیشرفته داخل چشمی باشد.