جلد 29، شماره 12 - ( 12-1401 )
جلد 29 شماره 12 صفحات 519-510 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: PhD thesis
Ethics code: IR.IAU.REC.1398.016
Clinical trials code: .
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Dolatabadi M, Matinhomaee H, Ghazalian F. The Effect of A Detraining Period Following Continuous Aerobic Training and High-Intensity Interval Training on Cardiac Denosine Monophosphate-Activated Protein Kinase Gene Expression in Alloxan-Treated Diabetic Rats. RJMS 2023; 29 (12) :510-519
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8311-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8311-fa.html
دولت آبادی معصومه، متین همایی حسن، غزالیان فرشاد. تاثیر یک دوره بی‌تمرینی به دنبال تمرینات هوازی تداومی و تمرینات تناوبی شدت بالا بر بیان ژن پروتئین کیناز فعال شده با آدنوزین مونوفسفات قلبی در رتهای دیابتی شده با آلوکسان. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (12) :510-519
دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی قلب و عروق و تنفس، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، hasanmatinhomaee@gmail.com
چکیده: (407 مشاهده)
زمینه و هدف: پروتئین کیناز فعال شده با آدنوزین مونوفسفات (AMPK) یک حسگر انرژی با بیان ناهنجار در بیماری های مختلف از جمله دیابت است. با این حال، مطالعات کمی برگشت‌پذیری مزایای ناشی از ورزش را نشان داده‌اند. هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین تاثیر یک دوره بی تمرینی به دنبال تمرینات هوازی و AMPK قلبی در رتهای دیابتی بود.
روش کار: برای انجام این تحقیق 48 سر رت نر ویستار 10 هفته‌ای با وزن 20±220 گرم به‌طور تصادفی در شش گروه 8 تایی تقسیم شدند. یک گروه به عنوان کنترل سالم در نظر گرفته شد و بقیه رت ها با استفاده از تک دوز 90 میلی گرم الوکسان به ازای وزن بدن دیابتی شدند. یک گروه به عنوان دیابت کنترل در نظر گرفته شد. و بقه رت ها در دو گروه تمرینات هوازی تداومی و تناوبی شدت باالا تقسیم شدند. پس از 12 هفته تمرینات نصف رت های هر گروه قربانی شدند. و بقه رت ها نیز 2 هفته پس از بی تمرینی قربانی شدند. برنامه تمرین هوازی تداومی برای 5 جلسه در هفته با افزایش تدریجی سرعت (18 الی 26 متر بر دقیقه) و زمان (10 الی 55 دقیقه) انجام گرفت. برنامه تمرین تناوبی شدت بالا نیز شامل 5 جلسه 30 دقیقهای در هفته در قالب دویدن روی تردمیل با تکرارهای یک‌دقیقه‌ای و استراحت فعال 2 دقیقهای بین هر تناوب بود. به منظور تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد و سطح معنی داری (05/0 ≥ P) در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد القای دیابت موجب کاهش بیان ژن AMPK قلبی نسبت به گروه کنترل سالم شد (001/0 > P)، همچنین نتایج نشان داد که پس از 12 هفته تمرین افزایش معنی داری در بیان ژن AMPK قلبی در گروه های تمرین نسبت به گروه کنترل دیابت مشاهده شد (001/0 > P) ولی تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرین مشاهده نشد (05/0 < P). همچنین نتایج نشان داد که پس از 2 هفته بی تمرینی کاهش جزئی در بیان ژن AMPK قلبی نسبت به گروه های تمرین مشاهده شد و لی این تغییرات معنی دار نبود (05/0 < P).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج می‌توان گفت که تمرینات ورزش با بیان ژن AMPK موجب حفاظت قلبی در برابر کاردیومیوپاتی دیابتی می‌شود و این اثر 2 هفته پس از بی تمرینی نیز همچنان باقی می‌ماند.
روش کار: برای انجام این تحقیق 48 سر رت نر ویستار 10 هفته‌ای با وزن 20±220 گرم به‌طور تصادفی در شش گروه 8 تایی تقسیم شدند. یک گروه به عنوان کنترل سالم در نظر گرفته شد و بقیه رت ها با استفاده از تک دوز 90 میلی گرم الوکسان به ازای وزن بدن دیابتی شدند. یک گروه به عنوان دیابت کنترل در نظر گرفته شد. و بقه رت ها در دو گروه تمرینات هوازی تداومی و تناوبی شدت باالا تقسیم شدند. پس از 12 هفته تمرینات نصف رت های هر گروه قربانی شدند. و بقه رت ها نیز 2 هفته پس از بی تمرینی قربانی شدند. برنامه تمرین هوازی تداومی برای 5 جلسه در هفته با افزایش تدریجی سرعت (18 الی 26 متر بر دقیقه) و زمان (10 الی 55 دقیقه) انجام گرفت. برنامه تمرین تناوبی شدت بالا نیز شامل 5 جلسه 30 دقیقهای در هفته در قالب دویدن روی تردمیل با تکرارهای یک‌دقیقه‌ای و استراحت فعال 2 دقیقهای بین هر تناوب بود. به منظور تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد و سطح معنی داری (05/0 ≥ P) در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد القای دیابت موجب کاهش بیان ژن AMPK قلبی نسبت به گروه کنترل سالم شد (001/0 > P)، همچنین نتایج نشان داد که پس از 12 هفته تمرین افزایش معنی داری در بیان ژن AMPK قلبی در گروه های تمرین نسبت به گروه کنترل دیابت مشاهده شد (001/0 > P) ولی تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرین مشاهده نشد (05/0 < P). همچنین نتایج نشان داد که پس از 2 هفته بی تمرینی کاهش جزئی در بیان ژن AMPK قلبی نسبت به گروه های تمرین مشاهده شد و لی این تغییرات معنی دار نبود (05/0 < P).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج می‌توان گفت که تمرینات ورزش با بیان ژن AMPK موجب حفاظت قلبی در برابر کاردیومیوپاتی دیابتی می‌شود و این اثر 2 هفته پس از بی تمرینی نیز همچنان باقی می‌ماند.
واژه‌های کلیدی: دیابت، قلب، تمرین تناوبی شدت بالا، بی‌تمرینی، پروتئین کیناز فعال شده با آدنوزین مونوفسفات
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
