جلد 30، شماره 7 - ( 7-1402 )
جلد 30 شماره 7 صفحات 9-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: IR.IAU.AMOL.REC.1402.066
Ethics code: IR.IAU.AMOL.REC.1402.066
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ahmadpour S, Berari A, Farzangi P. The Effect of Eight Weeks of Interval Training and the Use of Atorvastatin on the Expression of the Hepatic VEGF-Β Gene in Male Wistar Rats Model of Type 1 Diabetes. RJMS 2023; 30 (7) :1-9
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8240-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8240-fa.html
احمدپور سمانه، براری علیرضا، فرزانگی پروین. تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی و استفاده از آتورواستاتین بر بیان ژن VEGF-β کبدی در موش‌های صحرایی نر ویستار مدل دیابت نوع1. مجله علوم پزشکی رازی. 1402; 30 (7) :1-9
دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران ، alireza54.barari@gmail.com
چکیده: (615 مشاهده)
زمینه و هدف: گزارش شده است که VEGF-β در اعمال متفاوت از جمله متابولیسم نقش دارد. همچنین گزارش شده است که تمرینات ورزشی و مصرف آتورواستاتین از روش‌های مداخله مرتبط با سلامت کبدی می‌باشند. هدف تحقیق حاضر تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی و استفاده از آتورواستاتین بر بیان ژن VEGF-β کبدی در موش‌های صحرایی نر ویستار مدل دیابت نوع 1بود.
روش کار: در تحقیق تجربی حاضر 25 موش در گروه‌های سالم کنترل، دیابت کنترل، دیابت + تمرین، دیابت + آتورواستاتین و دیابت +آتورواستاتین+ تمرین تقسیم شدند. القای دیابت از طریق تزریق 60 گرم استرپتوزوتوسین به صورت تزریق درون صفاقی انجام شد. مداخلات شامل هشت هفته تمرین هوازی دویدن روی تریدمیل و مصرف 10 میلی گرم آتورواستاتین به صورت گاواژ بود. پس از مداخلات موش‌های قربانی شدند و بافت کبدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که القای دیابت باعث کاهش معنادار VEGF-βکبدی نسبت به گروه سالم کنترل شد. در گروه‌های دیابت + تمرین، دیابت + آتورواستاتین و دیابت + آتورواستاتین + تمرین، افزایش VEGF-β نسبت به گروه‌های دیابت کنترل معنادار بود (001/0 >P)، ولی تفاوتی بین سه گروه مداخله مشاهده نشد (05/0<P).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان گفت که تمرین تناوبی و همچنین مصرف آتورواستاتین با افزایش بیان ژن VEGF-β از عوارض کبدی ناشی از دیابت جلوگیری می‌کنند.
روش کار: در تحقیق تجربی حاضر 25 موش در گروه‌های سالم کنترل، دیابت کنترل، دیابت + تمرین، دیابت + آتورواستاتین و دیابت +آتورواستاتین+ تمرین تقسیم شدند. القای دیابت از طریق تزریق 60 گرم استرپتوزوتوسین به صورت تزریق درون صفاقی انجام شد. مداخلات شامل هشت هفته تمرین هوازی دویدن روی تریدمیل و مصرف 10 میلی گرم آتورواستاتین به صورت گاواژ بود. پس از مداخلات موش‌های قربانی شدند و بافت کبدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که القای دیابت باعث کاهش معنادار VEGF-βکبدی نسبت به گروه سالم کنترل شد. در گروه‌های دیابت + تمرین، دیابت + آتورواستاتین و دیابت + آتورواستاتین + تمرین، افزایش VEGF-β نسبت به گروه‌های دیابت کنترل معنادار بود (001/0 >P)، ولی تفاوتی بین سه گروه مداخله مشاهده نشد (05/0<P).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان گفت که تمرین تناوبی و همچنین مصرف آتورواستاتین با افزایش بیان ژن VEGF-β از عوارض کبدی ناشی از دیابت جلوگیری می‌کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
