جلد 29، شماره 9 - ( 9-1401 )
جلد 29 شماره 9 صفحات 289-282 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 01
Ethics code: 01
Clinical trials code: 01
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Farhang Esfahani A. Investigating the Relationship between Electronic Learning and Mental Health of Secondary School Students in Isfahan during the Covid-19 Epidemic. RJMS 2022; 29 (9) :282-289
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7988-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7988-fa.html
فرهنگ اصفهانی علیرضا. بررسی رابطه بین یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر اصفهان در دوره اپیدمی کووید-19. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (9) :282-289
استادیار، گروه علوم تربیتی، واحد بندر عباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندر عباس، ایران ، Farhang.1397.D@gmail.com
چکیده: (745 مشاهده)
زمینه و هدف: استفاده از فضای مجازی برای یادگیری از دوران کووید-19، افزایش یافت که میتوانست بر سطح سلامت روان فراگیران اثرگذار باشد. لذا هدف پژوهش، بررسی رابطه بین یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی دانشآموزان دوره متوسطه دوم شهر اصفهان انجام گرف.
روش کار: پژوهش حاضر از نظر روش توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر اصفهان بود که در سال تحصیلی 1401-1400 مشغول به تحصیل بودند. تعداد جامعه آماری بنا بر استعلام از واحد آمار اداره آموزش و پرورش شهرستان اصفهان برابر با 850 نفر بود. حجم نمونه طبق جدول کرجسی و مورگان 265 نفر از طریق روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل دو پرسشنامه یادگیری الکترونیکی واتکین و همکاران (2004) و سلامت روان گلدبرگ (1972) بود. از روش آماری پیرسون برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحقیق نشان داد که بین یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی دانش آموزان رابطه وجود دارد.
نتیجهگیری: به طور کلی همه این مباحث بیانگر آن است که در دوران اپیدمی بین یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی رابطه معناداری وجود دارد و یا افزایش یادگیری الکترونیکی سطح سلامت روانی افزایش مییابد.
روش کار: پژوهش حاضر از نظر روش توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر اصفهان بود که در سال تحصیلی 1401-1400 مشغول به تحصیل بودند. تعداد جامعه آماری بنا بر استعلام از واحد آمار اداره آموزش و پرورش شهرستان اصفهان برابر با 850 نفر بود. حجم نمونه طبق جدول کرجسی و مورگان 265 نفر از طریق روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل دو پرسشنامه یادگیری الکترونیکی واتکین و همکاران (2004) و سلامت روان گلدبرگ (1972) بود. از روش آماری پیرسون برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحقیق نشان داد که بین یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی دانش آموزان رابطه وجود دارد.
نتیجهگیری: به طور کلی همه این مباحث بیانگر آن است که در دوران اپیدمی بین یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی رابطه معناداری وجود دارد و یا افزایش یادگیری الکترونیکی سطح سلامت روانی افزایش مییابد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
