Research code: IR.IAU.AHVAZ.REC.1401.075
Ethics code: IR.IAU.AHVAZ.REC.1402.002
Clinical trials code: .
Karimi A, Makvandi B, Bakhtiarpour S, Ghasemzadeh S. Modeling the Relationship between Family Interactions and Quality of Life with Resilience Considering the Mediating Role of Social Support in Siblings of Children with Down Syndrome. RJMS 2023; 30 (7) :1-15
URL:
http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7909-fa.html
کریمی علیرضا، مکوندی بهنام، بختیار پور سعید، قاسم زاده سوگند. مدل یابی رابطه بین تعاملات خانوادگی و کیفیت زندگی با تاب آوری با توجه به نقش میانجی حمایت اجتماعی در خواهران و برادران کودکان با سندرم داون. مجله علوم پزشکی رازی. 1402; 30 (7) :1-15
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7909-fa.html
دانشیار، گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
چکیده: (958 مشاهده)
زمینه و هدف: تولد فرزند با ناتوانی به صورت اجتنابناپذیری، مقدار زیادی از درآمد، انرژی و وقت خانواده را به خود اختصاص میدهد. این مسأله میتواند بر کیفیت روابط بین خواهران و برادران این کودکان با یکدیگر تأثیرگذار باشد. هدف پژوهش حاضر، مدل یابی رابطه بین تعاملات خانوادگی و کیفیت زندگی با تاب آوری با توجه به نقش میانجی حمایت اجتماعی در خواهران و برادران کودکان با سندرم داون بود.
روش کار: در این مطالعهی توصیفی- همبستگی، جامعهی آماری را تمامی خواهران و برادران دانشآموزان با سندرمداون شهر اهواز در سال تحصیلی 98-1397 تشکیل دادند و با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند از میان جامعه آماری 278 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامههای تابآوری (کانر و دیویدسون، 2003)، کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، 1998)، تعاملات خانوادگی (السون و بارنز، 2004) و حمایت اجتماعی (زیمت و همکاران، 1988) استفاده شد. برای تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و برای ارزیابی مدل پیشنهادی از روش تحلیل مسیر استفاده شد.
یافتهها: نتایج این مطالعه نشان داد، الگوی حاضر برای خواهران و برادران کودکان با سندرمداون معتبر است و در مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم تحقیق رابطهی مثبت و معنی دار مشاهده شد. بین تعاملات خانوادگی، کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی با تابآوری رابطهی مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین تأثیر غیرمستقیم تعاملات خانوادگی، کیفیت زندگی و تابآوری با میانجیگری حمایت اجتماعی مثبت و معنادار بوده است و میتوان گفت که حمایت اجتماعی میتواند نقش میانجی در میان تعاملات خانوادگی و کیفیت زندگی و تابآوری ایفا کند.
نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاضر، گامی نو در راستای تدوین مدلهای نظری پیشبین برای خواهران و برادران کودکان با سندرم داون محسوب میشود و میتواند به عنوان الگویی مناسب برای تدوین و طراحی برنامههای تقویت تابآوری آنها مفید واقع شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی