جلد 30، شماره 6 - ( 6-1402 )
جلد 30 شماره 6 صفحات 138-127 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: طرح پژوهشی نمیباشد
Ethics code: IR.IAU.ARAK.REC.1398.011
Clinical trials code: 1398.011
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
MalekiPooya M, Khansooz M. The Response of Exercise Rehabilitation Combined with Electrical Stimulation on the Serum Levels of ICAM and VCAM in rats with Experimental Myocardial Infarction. RJMS 2023; 30 (6) :127-138
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7878-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7878-fa.html
ملکی پویا محمد، خان سوز مجتبی. پاسخ بازتوانی ورزشی همراه با تحریک الکتریکی بر سطوح سرمی ICAM و VCAM موش‌های صحرایی مبتلا به انفارکتوس میوکارد تجربی. مجله علوم پزشکی رازی. 1402; 30 (6) :127-138
استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک، اراک، ایران ، maleki.p@gmail.com
چکیده: (1113 مشاهده)
زمینه و هدف: کنترل عوامل التهابی بعد از آنفارکتوس، به‌علت فقدان جریان خون کافی میوکارد از عوامل اثر گذار بر بهبود بیماران سکته قلبی می‌باشد. مولکول‌های چسبان سلولی و عروقی از جمله این عوامل التهابی هستند که در اختلالات قلبی-عروقی نقش به‌سزایی دارند. به‌همین منظور هدف از این پژوهش بررسی پاسخ اثر ضد التهابی یک دوره حاد تمرین استقامتی بههمراه تحریک الکتریکی در موش‌های صحرایی مبتلا به انفارکتوس میوکارد تجربی بود.
روش کار: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار (8 هفته‌ای با وزن30±220 گرم) پس از وزن کشی به‌طور تصادفی به 4 گروه انفارکته، انفارکته-بازتوانی ورزشی، انفارکته-تحریک الکتریکی و انفارکته-بازتوانی ورزشی-تحریک الکتریکی تقسیم شدند. سپس انفارکتوس میوکارد با استفاده از دو تزریق زیرجلدی ایزوپروترونول (150 میلی‌گرم/کیلوگرم) به فاصله 24 ساعت در گروه‌های انفارکته القاء گردید. گروه‌های مداخله برای یک جلسه تحت بازتوانی ورزشی (تردمیل با سرعت 20 متر/دقیقه برای 1 ساعت) و تحریک الکتریکی (دستگاه فوت شوک برای 5/0 میلی‌آمپر و 20 دقیقه) قرار گرفتند. بلافاصله بعد از مداخله، سطوح سرمی مولکول چسبان سلولی و مولکول چسبان عروقی به روش الایزا بررسی شدند. برای آنالیز داده‌ها از آزمون آنووا یکطرفه و تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 05/0>P استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد تحریک الکتریکی در نمونه‌های انفارکته منجر به افزایش معنی‌دار سطوح سرمی مولکول چسبان سلولی (021/0P=) میشود. اما میزان مولکول چسبان عروقی در گروه تحریکی الکتریکی(040/0P=) و گروه تحریک الکتریکی-بازتوانی ورزشی(038/0P=) کاهش معنی‌داری را نشان داده است.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد با توجه به نتایج مطالعه حاضر هنوز نمیتوان با قطعیت سمت و سوی اثر بازتوانی حاد ورزشی و تحریک الکتریکی فوت شوک را بر مولکول های چسبان تعیین نمود.
روش کار: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار (8 هفته‌ای با وزن30±220 گرم) پس از وزن کشی به‌طور تصادفی به 4 گروه انفارکته، انفارکته-بازتوانی ورزشی، انفارکته-تحریک الکتریکی و انفارکته-بازتوانی ورزشی-تحریک الکتریکی تقسیم شدند. سپس انفارکتوس میوکارد با استفاده از دو تزریق زیرجلدی ایزوپروترونول (150 میلی‌گرم/کیلوگرم) به فاصله 24 ساعت در گروه‌های انفارکته القاء گردید. گروه‌های مداخله برای یک جلسه تحت بازتوانی ورزشی (تردمیل با سرعت 20 متر/دقیقه برای 1 ساعت) و تحریک الکتریکی (دستگاه فوت شوک برای 5/0 میلی‌آمپر و 20 دقیقه) قرار گرفتند. بلافاصله بعد از مداخله، سطوح سرمی مولکول چسبان سلولی و مولکول چسبان عروقی به روش الایزا بررسی شدند. برای آنالیز داده‌ها از آزمون آنووا یکطرفه و تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 05/0>P استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد تحریک الکتریکی در نمونه‌های انفارکته منجر به افزایش معنی‌دار سطوح سرمی مولکول چسبان سلولی (021/0P=) میشود. اما میزان مولکول چسبان عروقی در گروه تحریکی الکتریکی(040/0P=) و گروه تحریک الکتریکی-بازتوانی ورزشی(038/0P=) کاهش معنی‌داری را نشان داده است.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد با توجه به نتایج مطالعه حاضر هنوز نمیتوان با قطعیت سمت و سوی اثر بازتوانی حاد ورزشی و تحریک الکتریکی فوت شوک را بر مولکول های چسبان تعیین نمود.
واژه‌های کلیدی: انفارکتوس میوکارد، بازتوانی ورزشی، تحریک الکتریکی، مولکول چسبان سلولی، مولکول چسبان عروقی
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیوتراپی ورزشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
