مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: سیر، گیاهی دارویی می‌باشد که از دیرباز در جوامع مورد استفاده دارویی قرار می‌گرفته است. با توجه به صدمات مسمومیت با سرب مخصوصاً به بافتهای حیاتی مانند کبد، کلیه، مغز، استخوان و سیستم خونساز و همچنین به علت عوارض جانبی اکثر داروهایی که برای درمان مسمومیت با سرب بکار می‌روند، انجام تحقیقاتی جدید برای یافتن داروهای کم خطرتر جهت پیگیری و درمان مناسب آن، لازم به نظر می‌رسد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تجویز سیر و قرص سیر در جلوگیری از تجمع سرب در برخی بافتهای مهم می‌باشد. روش بررسی: 30 قلاده سگ نژاد مخلوط نر(وزن: 12-9 کیلوگرم و سن: 9-6 ماه) به طور اتفاقی به 6 گروه پنج‌تایی(4 گروه آزمایشی، یک گروه شاهد مثبت و یک گروه شاهد منفی) تقسیم شدند. گروه‌های آزمایشی(A و B) و گروه شاهد مثبت(C)، در مدت یک ماه، روزانه 5 میلی‌گرم استات سرب به ازای هر کیلوگرم از وزن دریافت کردند و گروه‌های A1، A2، B1 و B2 به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به ترتیب 8/1 و 4/1 قرص سیر، 250 و 500 میلی‌گرم سیر تازه دریافت کردند. گروه D به عنوان گروه شاهد منفی، در مدت یک ماه آزمایش، هیچ ماده‌ای دریافت نکرد. نتایج بدست آمده، با تست Dunnet از روش آماری Kruskal-wallis One Way Analysis of Variance on Ranks مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: کاهش بار سرب سرم در گروه‌های B1 و B2 نسبت به گروه C، معنی‌دار بود(05/0P<)، ولی در گروه A1 و A2 معنی‌دار نبود(05/0P>). در بافت کلیه، کاهش سرب همه گروه‌ها بجز گروه A1 و در بافت کبد و استخوان، کاهش سرب همه گروه‌ها نسبت به گروه C، معنی‌دار بود(05/0P<). نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان می‌دهد که تجویز حداقل 250 میلی‌گرم سیر تازه به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن به صورت روزانه، می‌تواند میزان سرب سرم، بافت کلیه، کبد و استخوان را کاهش دهد ولی دوز مشابه از قرص سیر، روی سرم و کلیه موثر نیست. به هر حال، تجویز حداقل 500 میلی‌گرم از قرص به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن به صورت روزانه، بر بافت کلیه نیز موثر است.