جلد 30، شماره 6 - ( 6-1402 )
جلد 30 شماره 6 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 150794
Ethics code: IR.IAU.NAJAFABAD.REC.1400.078
Clinical trials code: IR.IAU.NAJAFABAD.REC.1400.078
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rasoulian M, Banaei Borojeni J, farzanegi P. Effect of two types of exercise combined with atorvastatin on AMPK and (Cytochrome c) expression of cardiac myositis in elderly rats. RJMS 2023; 30 (6)
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7508-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7508-fa.html
رسولیان مجتبی، بنایی بروجنی جمشید، فرزانگی پروین. اثر دو شیوه تمرین هوازی به همراه مصرف آترواستاتین بر بیومارکرهای بایوژنز میتوکندریایی میوسیتهای قلبی( AMPK و سیتوکروم C ) رت های مسن مدل تجربی دیابت. مجله علوم پزشکی رازی. 1402; 30 (6)
دانشگاه آزاد نجف آباد ، jamshid.banaii@gmail.com
چکیده: (1190 مشاهده)
مقدمه: دیابت بیماری متابولیکی شایعی است که با افزایش قند خون ناشی از کمبود ترشح انسولین، مقاومت انسولینی و یا ترکیب هر دو مورد رخ می دهد .مطالعات نشان داده اند که خطر ابتلا به دیابت با افزایش سن افزایش می یابد؛ یکی از مکانیسم های احتمالی برای مقاومت به انسولین و دیابت نوع دو ناکارآمدی و اختلال در بیوژنز میتوکندری است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر تمرین تداومی و تناوبی همراه با مصرف آتورواستاتین بر بیان بیومارکرهای مسیر سیگنالینگ باپوژنز میتوکندریایی (سیتو کروم سی وAMPK) میوسیت های قلبی رت های سالمند انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 35 سر موش صحرایی نر مسن به 7 گروه مساوی: دیابتی، کنترل سالم، تداومی+ دیابتی، تناوبی+ دیابتی، آتورواستاتین+ دیابتی، تناوبی+آتورواستاتین+دیابتی، تداومی+آتورواستاتین+ دیابتی تقسیم شدند. دیابت نوع دو با استرپتوزوتوسین(STZ) در موش ها القا شد. گروه های تمرینی به مدت هشت هفته برنامه تمرینی دویدن را روی تردمیل انجام دادند. تمرین تداومی هفته اول با سرعت 15 متر بر دقیقه مدت پنج دقیقه سپس هر هفته با افزایش سرعت 1تا 2 متر بر دقیقه به مدت 1 تا 2 دقیقه به زمان دویدن افزده شد. تمرین تناوبی شامل 29-25 دقیقه دویدن روی تردمیل بدون شیب و با سرعت 15 متر در دقیقه برای هفته اول بود. هر هفته یک متر بر دقیقه اضافه شد تا در هفته هشتم به 22 متر بر دقیقه رسید. به گروه های آتورواستاتین و آتورواستاتین تمرین(2میلی گرم/کیلوگرم ) آتورواستاتین تزریق شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش های صحرایی تشریح شدند؛ برای تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری P≤0/05 استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد القای دیابت نوع دو باعث کاهش بیان بیومارکرهای سیتو کروم سی و AMPK.000=p) در گروههای دیابتی، تداومی+دیابتی، تناوبی+دیابتی، آتورواستاتین+دیابتی، تناوبی+آتورواستاتین+دیابتی، تداومی+آتورواستاتین+دیابتی نسبت به گروه سالم شد. تجویز آتورواستاتین به تنهایی و یا همراه با تمرین ورزشی سبب افزایش معنی داری در بیان ژن های AMPK و سیتوکروم C (0.000=p) میوسیت های قلبی گردید. اما اختلاف معنی داری بین گروه های تمرینی باهم و با گروه آترو استاتین مشاهده نشد.
نتیجه گیری : نتایج تحقیق نشان می دهد ﺗﻤﺮیﻨﺎت تداومی و تناوبی به همراه آتورواستاتین ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ بیان پروتئین های مرتبط با بایوژنز میتوکندری را بهبود بخشد. بنابراین برخورداری از سطوح منظم تمرینات تداومی و تناوبی به همراه مصرف آتورواستاتین می تواند راه کار مناسبی برای تغییرات مطلوب در عوامل خطرزای قلبی عروقی در افراد مسن دیابتی باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 35 سر موش صحرایی نر مسن به 7 گروه مساوی: دیابتی، کنترل سالم، تداومی+ دیابتی، تناوبی+ دیابتی، آتورواستاتین+ دیابتی، تناوبی+آتورواستاتین+دیابتی، تداومی+آتورواستاتین+ دیابتی تقسیم شدند. دیابت نوع دو با استرپتوزوتوسین(STZ) در موش ها القا شد. گروه های تمرینی به مدت هشت هفته برنامه تمرینی دویدن را روی تردمیل انجام دادند. تمرین تداومی هفته اول با سرعت 15 متر بر دقیقه مدت پنج دقیقه سپس هر هفته با افزایش سرعت 1تا 2 متر بر دقیقه به مدت 1 تا 2 دقیقه به زمان دویدن افزده شد. تمرین تناوبی شامل 29-25 دقیقه دویدن روی تردمیل بدون شیب و با سرعت 15 متر در دقیقه برای هفته اول بود. هر هفته یک متر بر دقیقه اضافه شد تا در هفته هشتم به 22 متر بر دقیقه رسید. به گروه های آتورواستاتین و آتورواستاتین تمرین(2میلی گرم/کیلوگرم ) آتورواستاتین تزریق شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش های صحرایی تشریح شدند؛ برای تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری P≤0/05 استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد القای دیابت نوع دو باعث کاهش بیان بیومارکرهای سیتو کروم سی و AMPK.000=p) در گروههای دیابتی، تداومی+دیابتی، تناوبی+دیابتی، آتورواستاتین+دیابتی، تناوبی+آتورواستاتین+دیابتی، تداومی+آتورواستاتین+دیابتی نسبت به گروه سالم شد. تجویز آتورواستاتین به تنهایی و یا همراه با تمرین ورزشی سبب افزایش معنی داری در بیان ژن های AMPK و سیتوکروم C (0.000=p) میوسیت های قلبی گردید. اما اختلاف معنی داری بین گروه های تمرینی باهم و با گروه آترو استاتین مشاهده نشد.
نتیجه گیری : نتایج تحقیق نشان می دهد ﺗﻤﺮیﻨﺎت تداومی و تناوبی به همراه آتورواستاتین ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ بیان پروتئین های مرتبط با بایوژنز میتوکندری را بهبود بخشد. بنابراین برخورداری از سطوح منظم تمرینات تداومی و تناوبی به همراه مصرف آتورواستاتین می تواند راه کار مناسبی برای تغییرات مطلوب در عوامل خطرزای قلبی عروقی در افراد مسن دیابتی باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
