مجله علوم پزشکی رازی

    روش بیهوشی یک عامل مهم و تعیین کننده در میزان خون‌ریزی حین عمل است که می‌تواند عوارض حین عمل و بعد از آن را تحت تاثیر قرار دهد. دست یافتن به روشی که کم‌ترین میزان خون‌ریزی و عوارض را داشته باشد یک هدف مهم برای اغلب جراحی‌ها به شمار می‌رود. در این تحقیق سعی شد تا با مقایسه 2 روش بیهوشی در بیمارانی که تحت عمل جراحی اندوسکوپی سینوس قرار گرفته بودند، تفاوت میزان خون ریزی مورد مقایسه قرار گیرد. در این مطالعه 46 بیمار که از نظر تقسیم‌بندی استاندارد بیهوشی در گروه ASAI قرار داشتند و فاقد هر گونه عامل مداخله‌گر در میزان خون‌ریزی بودند و برای اندوسکوپی سینوس به بیمارستان حضرت رسول، واحد تحقیقات گوش و حلق و بینی دانشگاه علوم پزشکی ایران مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند و به 2 گروه مساوی 23 نفری به صورت اتفاقی تقسیم شدند. در گروه اول القای بیهوشی با پروپوفول و رمی‌فنتانیل و سیس‌آتروکوریوم صورت گرفت و جهت نگه‌داری بیهوشی از انفوزیون پروپوفول و رمی‌فنتانیل استفاده شد. ذکر این نکته لازم است که تمام بیماران قبل از القای بیهوشی 7 میلی‌لیتر به ازای کیلوگرم مایع دریافت کردند و در صورتی که فشار خون آن‌ها بالاتر از 90 میلی‌متر جیوه سیستولیک بود، با TNG فشار سیستولیک به حدود 90 میلی‌متر جیوه رسانده می‌شد. معیارهای سنجش خون‌ریزی حین عمل عبارت بودند از: 1- میزان خون موجود در ساکشن 2- میزان خون موجود در فیلد جراحی 3- تغییرات هموگلوبین بیمار قبل و بعد از عمل 4- رضایت جراح از فیلد عمل که با معیارهای، “کاملا واضح”، “واضح اما کمی خون‌ریزی دارد”، “خون‌ریزی در فیلد زیاد است” ارزیابی شد. با توجه به اطلاعات به دست آمده و تجزیه و تحلیل آماری، میزان خون‌ریزی در 2 گروه پروپوفول ـ رمی‌فنتانیل و ایزوفلوران ـ رمی‌فنتانیل تفاوت معنی‌داری با هم نداشت. تغییرات هموگلوبین قبل و بعد از عمل در 2 روش اخلاف معنی‌داری را نشان نداد و رضایت جراح از فیلد عمل به صورت بسیار عالی و بدون خون‌ریزی بود. در نهایت می‌توان گفــت از آن جا که عوامل بررسی شده تفاوت معنی‌داری با هم نداشتنــد، هر دو روش پروپوفول ـ رمی‌فنتانیل و ایزوفلوران ـ رمی‌فنتانیل میزان خون ریزی را به طور چشم‌گیری کاهش می‌دهند(6± 28 میلی‌لیتر) و از نظر آماری تفاوتی با یکدیگر ندارند.