جلد 28، شماره 8 - ( 8-1400 )
جلد 28 شماره 8 صفحات 53-44 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.PNU.REC.1398.059
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Geramfard N, Naghibi S, Shariatzadeh Joneydi M, Barzegari A, Saadatmand M. Changes in PKa gene expression following three models of continuous training with moderate, high intensity and high intermittent intensity training in liver tissue of male Wistar rats. RJMS 2021; 28 (8) :44-53
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6678-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6678-fa.html
گرام فرد ناهید، نقیبی سعید، شریعت زاده محمد، برزگری علی، سعادتمند مینو. تغییرات بیان ژن PKa متعاقب سه مدل تمرین تداومی با شدت متوسط، شدید و تناوبی شدید در بافت کبد رتهای نر نژاد ویستار. مجله علوم پزشکی رازی. 1400; 28 (8) :44-53
دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، sdnaghibi@yahoo.com
چکیده: (1850 مشاهده)
زمینه و هدف: تمرینات هوازی اثرات مفیدی بر عملکرد و آنزیمهای کبد دارد و باعث بهبود متابولیسم و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی آن می‌شود. به همین علت هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر سه روش تمرینی تمرینات اینتروال با شدت بالا، تمرینات پر شدت و تمرینات با شدت متوسط بر بیان ژن PKa در بافت کبد رتهای نرجوان نژاد ویستار بود.
روش کار: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 8 هفتهای با میانگین وزنی33±237 گرم به‌طور تصادفی به 4 گروه کنترل، تمرین هوازی با شدت متوسط (MIT)، تمرین هوازی شدید (HIT)، تمرین هوازی تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند. برنامههای تمرینی در گروههای تجربی به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونهبرداری از بافت کبد انجام گرفت. بیان ژن PKa در بافت کبد با روش PCr تعیین شد.
یافته‌ها: بیان PKa در هر یک از گروههای ورزشی مورد مطالعه در مقایسه با گروه کنترل، به‌طور معنیداری افزایش یافت (001/0p=). در مقایسه سه مدل تمرین مشخص گردید که بیان PKa در گروه MIT نسبت به سایر گروههای تمرینی افزایش معنیداری داشته است (001/0p=).
نتیجه گیری: هر سه شیوه تمرینی توانست با بهبود بیان ژنهای مورد مطالعه، تغییرات مطلوبی در کاهش پیامدهای ناشی از آسیب بافت کبد ایجاد نماید. با این حال به نظر می‌رسد که تمرینات MIT تأثیرات مطلوبتری داشته است، هرچند در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز است.
روش کار: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 8 هفتهای با میانگین وزنی33±237 گرم به‌طور تصادفی به 4 گروه کنترل، تمرین هوازی با شدت متوسط (MIT)، تمرین هوازی شدید (HIT)، تمرین هوازی تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند. برنامههای تمرینی در گروههای تجربی به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونهبرداری از بافت کبد انجام گرفت. بیان ژن PKa در بافت کبد با روش PCr تعیین شد.
یافته‌ها: بیان PKa در هر یک از گروههای ورزشی مورد مطالعه در مقایسه با گروه کنترل، به‌طور معنیداری افزایش یافت (001/0p=). در مقایسه سه مدل تمرین مشخص گردید که بیان PKa در گروه MIT نسبت به سایر گروههای تمرینی افزایش معنیداری داشته است (001/0p=).
نتیجه گیری: هر سه شیوه تمرینی توانست با بهبود بیان ژنهای مورد مطالعه، تغییرات مطلوبی در کاهش پیامدهای ناشی از آسیب بافت کبد ایجاد نماید. با این حال به نظر می‌رسد که تمرینات MIT تأثیرات مطلوبتری داشته است، هرچند در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
