جلد 28، شماره 4 - ( 4-1400 )
جلد 28 شماره 4 صفحات 23-13 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: A-10-5516-1
Ethics code: 1234
Clinical trials code: 1234
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Irannezhad Z, Hamidpour R, Heidari H, Davoudi H. Evaluation of the effectiveness of group therapy based on emotion therapy and group training based on ACT therapy on attachment, intimacy and sexual satisfaction in women with sexual reluctance. RJMS 2021; 28 (4) :13-23
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6531-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6531-fa.html
ایران نژاد زهره، حمیدی پور رحیم، حیدری حسن، داوودی حسین. هم سنجی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر درمان هیجان مدار و آموزش گروهی مبتنی بر درمانACT بر دلبستگی، صمیمیت و رضایت جنسی در زنان مبتلا به بی میلی جنسی. مجله علوم پزشکی رازی. 1400; 28 (4) :13-23
دانشکده فرهنگیان، تهران، ایران ، R.hamidipour@cfu.ac.ir
چکیده: (1811 مشاهده)
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر درمان هیجانمدار و آموزش گروهی مبتنی بر درمان ACT بر دلبستگی، صمیمیت و رضایت جنسی در زنان مبتلا به بیمیلی جنسی در زنان نجفآباد انجام شد.
روش: جامعه آماری متشکل از تمامی زنان متاهل شهر نجفآباد در سال 1398 بود که به مرکز مشاوره ماهور شهر نجفآباد مراجعه کرده بودند. تعداد 40 نفر از زنانی که دارای نمره پایینی در مقیاس رابطه جنسی هاگز و استل بوده و تشخیص بیمیلی جنسی برای آنها تأیید شد، با استفاده از نمونهگیری دردسترس انتخاب و بصورت تصادفی در گروهها جایگذاری شدند. ابزار به کار رفته در پژوهش پرسشنامه سبکهای دلبستگی کولینز و رید، پرسشنامه صمیمیت زناشویی تامپسون و واکر و شاخص عملکرد جنسی زنان روزن و همکاران بودند که در پیشآزمون و پسآزمون با رعایت اصول اخلاقی پژوهش بر روی اعضای نمونه پژوهش انجام شد. جهت تحلیل نتایج از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره در سطح معناداری (05/0=α) استفاده شد.
یافتهها: نتایج بدست آمده نشان داد که مداخلات ارائه شده بر گروههای آزمایش توانسته تاثیر معناداری بر بهبود میانگین صمیمیت زناشویی (001/0>p) و رضایت جنسی (001/0>p) داشته باشد. این مداخلات بر میانگین سبکهای دلبستگی ایمن (001/0>p)، اجتنابی (05/0>p) و دوسوگرا (001/0>p) نیز اثربخشی معناداری داشتند. همچنین مشخص شد که مداخلات ارائه شده بر گروههای آزمایش، تنها در بهبود صمیمیت زناشویی تفاوت معناداری داشتند.
نتیجهگیری: با توجه به اثربخشی معنادار مداخلات ارائه شده بر متغیرهای پژوهش، به نظر میرسد اجرای این روش گروه درمانی در سطوح گسترده جامعه می تواند سلامت روان زنان جامعه را بهبود بخشد.
روش: جامعه آماری متشکل از تمامی زنان متاهل شهر نجفآباد در سال 1398 بود که به مرکز مشاوره ماهور شهر نجفآباد مراجعه کرده بودند. تعداد 40 نفر از زنانی که دارای نمره پایینی در مقیاس رابطه جنسی هاگز و استل بوده و تشخیص بیمیلی جنسی برای آنها تأیید شد، با استفاده از نمونهگیری دردسترس انتخاب و بصورت تصادفی در گروهها جایگذاری شدند. ابزار به کار رفته در پژوهش پرسشنامه سبکهای دلبستگی کولینز و رید، پرسشنامه صمیمیت زناشویی تامپسون و واکر و شاخص عملکرد جنسی زنان روزن و همکاران بودند که در پیشآزمون و پسآزمون با رعایت اصول اخلاقی پژوهش بر روی اعضای نمونه پژوهش انجام شد. جهت تحلیل نتایج از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره در سطح معناداری (05/0=α) استفاده شد.
یافتهها: نتایج بدست آمده نشان داد که مداخلات ارائه شده بر گروههای آزمایش توانسته تاثیر معناداری بر بهبود میانگین صمیمیت زناشویی (001/0>p) و رضایت جنسی (001/0>p) داشته باشد. این مداخلات بر میانگین سبکهای دلبستگی ایمن (001/0>p)، اجتنابی (05/0>p) و دوسوگرا (001/0>p) نیز اثربخشی معناداری داشتند. همچنین مشخص شد که مداخلات ارائه شده بر گروههای آزمایش، تنها در بهبود صمیمیت زناشویی تفاوت معناداری داشتند.
نتیجهگیری: با توجه به اثربخشی معنادار مداخلات ارائه شده بر متغیرهای پژوهش، به نظر میرسد اجرای این روش گروه درمانی در سطوح گسترده جامعه می تواند سلامت روان زنان جامعه را بهبود بخشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
