مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: پاراستامول، یک مسکن غیرمخدری و NON NSAIDs(Non Non-steroidal anti-inflammatory drugs) با عملکرد مرکزی است. این دارو در آثار ضد دردی، با داروهای مخدر موجود شباهت دارد، اما از آنجا که عوارض مربوط به آنها را ندارد، با آنها متفاوت است. رمی فنتانیل، یک مخدر کوتاه اثر است که در این مطالعه تأثیر این دو دارو بر عمق بیهوشی با استفاده از BIS(Bispectral index) مورد بررسی قرار گرفته است.BIS ، پارامتری از EEG(Electroencephalograph) است. مقدار صفر BIS، نشان دهنده الکتروآنسفالوگرام ایزوالکتریک و عدد 100، بیانگر بیداری است. روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینــی تصادفی است که بر روی 100 بیمار کلاس یک ASA (American society of anesthesiologists) که کاندید انجام عمل جراحـــی آندوسکوپــی سینــوس بودنـــد، انجام شد. در ضمــن، بیمــاران خــارج از محدوده سنــی 45-15 ســال که در کلاس یک ASA قرار نمی‌گرفتند، از مطالعه خارج شدنــد. افراد مورد مطالعه به صورت تصادفی به دو گروه 50 نفــری (گــروه 1: پاراستامول و گروه 2: رمی فنتانیل) تقسیــم شدنــد. برای هر دو گروه فوق نیــز از فنتانیــل بــه مقــدار 1میکروگــرم به ازای هر کیلوگرم از وزن به عنوان پیش دارو استفــاده شــد. در گروه اول، جهت القای بیهوشی، پروپوفل به میزان 5/2 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم و سیــس‌آتراکوریوم به میــزان 15/0میلی‌گــرم بــه ازای هــر کیلوگــرم به طــور وریدی تجویز شد و به عنوان نگهدارنده بیهوشی، پروپوفــل بــه میـــزان 100 میکروگــرم بــه ازای هر کیلوگرم در دقیقه به طور انفوزیون N2O 50%، O2 50%(معادل حجم دقیقه‌ای[Minute volume=MV]) و پاراستامول به صورت انفوزیون به میزان 1 گرم هر 4 ساعت تجویز گردیدنــد. در گــروه دوم، جهت القای بیهوشی، پروپوفل به میزان 5/2 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم و سیس آتراکوریوم به میــزان 15/0 میلی‌گــرم بــه ازای هــر کیلوگـــرم بــه طــور وریدی تجویز گردیدند و به عنــوان نگهدارنــده بیهوشــی، پروپوفل به میزان 100 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم در دقیقه به صورت انفوزیون O2 50% و N2O 50%(معادلMV) و رمی فنتانیل به میزان 1 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم در دقیقه به طور وریدی تجویز گردیدند. در هر دو گروه، با استفاده از دستگاه BIS، عمق بیهوشی در زمان القای بیهوشی، لارنگوسکوپی، لوله‌گذاری، برش جراحی و حین جراحی اندازه‌گیری شد. همچنین فشارخون و ضربان قلب بیماران نیز در پرسشنامه ثبت گردید. سپس اطلاعات موجود وارد رایانه گردید. یافته‌ها: داده‌ها با استفاده از آزمون T Test نمونه‌ای غیر وابسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از نظر آماری 05/0Pvalue<، معنی‌دار بحساب می‌آمد. تجزیه تحلیل آماری متغیرها، تفاوت آماری معنی‌داری بین دو گروه مورد نظر نشان نداد(05/0Pvalue>)، به عبارت دیگر از نظر تأثیر بر عمق بیهوشی، تفاوتی بین پاراستامول و رمی‌فنتانیل وجود نداشت. نتیجه‌گیری: مطالعه فوق نشان می‌دهد که انفوزیون پاراستامول می‌تواند جایگزین انفوزیون رمی‌فنتانیل در عمق بیهوشی شود و تثبیت همودینامیک بیمار در طول عمل را اعمال نماید.