جلد 28، شماره 8 - ( 8-1400 )
جلد 28 شماره 8 صفحات 20-11 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 20821404971001
Ethics code: IR.IAU.SARI.REC.1399.008
Clinical trials code: مطالعه بر روی موش است
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nemat alahi M, Farzaneh hesari A, Farzanegi P. TGF-β1 response to eight weeks combined training with different orders in slow and fast twitch muscles in Wistar rats. RJMS 2021; 28 (8) :11-20
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6335-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6335-fa.html
نعمت الهی مهسا، فرزانه حصاری امین، فرزانگی پروین. پاسخ فاکتور رشد تغییر شکل دهنده بتا به هشت هفته تمرین ترکیبی با ترتیب متفاوت در عضلات تند وکند تنش موش. مجله علوم پزشکی رازی. 1400; 28 (8) :11-20
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساری، ساری، ایران ، af.hessari@gmail.com
چکیده: (2198 مشاهده)
زمینه و هدف: مطالعات زیادی نقش سایتوکاین TGF-β1 در تنظیم رشد و ماتریکس خارج سلولی و تمایز سلولی را نشان دادهاند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر 8 هفته تمرین ترکیبی با دو ترتیب مختلف بر میزان TGF-β1 عضله اسکلتی تند و کند تنش موش‌های نر ویستار میباشد.
روش کار: برای انجام این مطالعه، 40 سر موش نر ویستار به روش تصادفی به 5 گروه: تمرینی مقاومتی، استقامتی، مقاومتی-استقامتی، استقامتی- مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﻳﻦ مقاومتی به مدت 8 هفته (5 جلسه در هفته) که شامل بالا رفتن از نردبان مخصوص به ارتفاع 1 متر و متشکل از 26 پله بود که بر اساس درصدی از آزمون اضافه بار (75 درصد وزن) در هفته اول شروع و هر هفته 30 گرم با آن اضافه شد. تمرین استقامتی بر روی تردمیل و با شدت 12 متر در دقیقه و زمان 15 دقیقه در هفته اول شروع و با افزایش سرعت و زمان دویدن به 30 متر در دقیقه و زمان 60 دقیقه در هفته هشتم رسید. از روش آماری تحیلیل واریانس یکطرفه و سطح معناداری 05/0 ≥α استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که تمرین مقاومتی منجر به کاهش معنیدار میزان TGF-β1 عضله تند انقباض نسبت به گروه کنترل شد (008/0P=). اگرچه هر دو تمرین ترکیبی منجر به کاهش غیرمعنیدار TGF-β1 شدند ولی تفاوت معنیداری بین گروههای تمرین ترکیبی با ترتیب متفاوت مشاهده نشد (05/0P≥).
نتیجه گیری: به نظر میرسد که ترتیب اجرای تمرین ترکیبی منجر به پاسخ متفاوتی در بیان TGF-β1 عضلات تند و کند انقباض موش‌های ویستار نمیشود.
روش کار: برای انجام این مطالعه، 40 سر موش نر ویستار به روش تصادفی به 5 گروه: تمرینی مقاومتی، استقامتی، مقاومتی-استقامتی، استقامتی- مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﻳﻦ مقاومتی به مدت 8 هفته (5 جلسه در هفته) که شامل بالا رفتن از نردبان مخصوص به ارتفاع 1 متر و متشکل از 26 پله بود که بر اساس درصدی از آزمون اضافه بار (75 درصد وزن) در هفته اول شروع و هر هفته 30 گرم با آن اضافه شد. تمرین استقامتی بر روی تردمیل و با شدت 12 متر در دقیقه و زمان 15 دقیقه در هفته اول شروع و با افزایش سرعت و زمان دویدن به 30 متر در دقیقه و زمان 60 دقیقه در هفته هشتم رسید. از روش آماری تحیلیل واریانس یکطرفه و سطح معناداری 05/0 ≥α استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که تمرین مقاومتی منجر به کاهش معنیدار میزان TGF-β1 عضله تند انقباض نسبت به گروه کنترل شد (008/0P=). اگرچه هر دو تمرین ترکیبی منجر به کاهش غیرمعنیدار TGF-β1 شدند ولی تفاوت معنیداری بین گروههای تمرین ترکیبی با ترتیب متفاوت مشاهده نشد (05/0P≥).
نتیجه گیری: به نظر میرسد که ترتیب اجرای تمرین ترکیبی منجر به پاسخ متفاوتی در بیان TGF-β1 عضلات تند و کند انقباض موش‌های ویستار نمیشود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
