مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: امروزه همودیالیز باعث بقاء عمر بسیاری از بیمارانی که به علل مختلفی عملکرد کلیه‌های خود را از دست داده‌اند، شده است. با این حال علی‌رغم فواید این روش درمانی، استفاده طولانی مدت از آن باعث ایجاد عوارض ناخواسته‌ای از جمله تغییرات استخوانی شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان فراوانی تغییرات رادیولوژیک استئوآرتروپاتی در مفاصل دست در بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان شهید هاشمی‌نژاد تهران بود. روش بررسی: این مطالعه به صورت مطالعه مقطعی(Cross sectional) به روش نمونه‌گیری غیراحتمالی متوالی بر روی 240 بیمار همودیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان شهید هاشمی‌نژاد تهران صورت گرفت. برای تمام بیماران رادیوگرافی از هر دو دست در وضعیت رخ انجام شد، بطوری که از نوک انگشتان تا انتهای دیستال استخوان‌های ساعد در کلیشه قابل رویت باشند. یافته‌ها: در این پژوهش مشخص گردید که شیوع استئوآرتروپاتی، 5/39% می‌باشد. میزان فراوانی تغییرات در افرادی که بیش از 10 سال همودیالیز می‌شدند و همچنین در جنس مذکر، بیش‌تر بود. شایع‌ترین یافته رادیولوژیک، استئوپنی با شیوع 36% بود. شیوع کیست پری‌آرتیکولار، 8%، خوردگی مفصلی، 15% و باریک شدن فضای مفصلی، 2% بود. کلسیفیکاسیون پری‌آرتیکولار به عنوان یک یافته اتفاقی در 24% بیماران دیده شد. نتیجه‌گیری: شیوع تغییرات استئوآرتروپاتی در بیماران همودیالیزی بالاست و این شیوع با افزایش مدت دیالیز افزایش می‌یابد؛ لذا لازم است این افراد هر چه زودتر تحت پیوند کلیه قرار بگیرند و همچنین میزان آلومینیوم موجود در محلول‌های دیالیزی تا حد امکان اصلاح گردد.