مجله علوم پزشکی رازی

    با وجود پیش‌رفت‌های انجام شده در زمینه درمان ضدویروسی که در 2 دهه اخیر رخ داده است، HSE هنوز یک بیماری جدی است که خطر مرگ و میر و عوارض قابل توجهی دارد. مرگ و میر این بیماری در افراد درمان نشده حدود 70% و در بیماران درمان شده 19% است. بیش از 50% از بازماندگان نقص‌های نورولوژیک متوسط تا شدید دارند. با پیش‌رفت روش‌های حساس غیرتهاجمی، گروهی از بیماران مبتلا به عفونت که علائم خفیف‌تر و غیرتیپیک بیماری را داشتند مشخص شدند. در این مطالعه مقطعی، میزان فراوانی HSE با استفاده از روش PCR در مایع نخاع 71 بیمار با علائم مننگوآنسفالیت که در بخش کودکان بیمارستان رسول اکرم(ص) و مفید بستری شده و با روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شده بودند، تعیین گردید. در معاینات بالینی بیماران این مطالعه شایع‌ترین یافته مانند سایر مطالعات تب و اختلالات حواس(Mental Status) بود. مننژیسموس در این بیماری یک یافته غیرشایع می‌باشد. میانگین بیماران مبتلا به مننگوآنسفالیت 5/3±83/4(محدوده 15-1 سال)، نسبت پسر به دختر 29/42 و HSV1-PCR در 6/5% بیماران مثبت و در 93% بیماران منفی بود. PCR روش اینویتروی سریع و راحتی است که تعداد بسیار کم ویروس را در نمونه‌های بالینی با استفاده از یک روند بیوشیمیایی که موجب تکثیر مقادیر ناچیز DNA ویروس می‌گردد تا زمانی که قابل اندازه‌گیری شود، شناسایی می‌کند. هیچ یافته بالینی اختصاصی در رابطه با HSE وجود ندارد. درمان تجربی بیماران مشکوک به HSE تا زمانی که تشخیص به اثبات برسد، توصیه می‌گردد زیرا آسیکلوویر یک داروی انتخابی و غیرتوکسیک است و از سوی دیگر پیش‌آگهی HSE درمان نشده بد می‌باشد.