جلد 27، شماره 7 - ( 7-1399 )
جلد 27 شماره 7 صفحات 11-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fahham S, Soori R, Shab khiz F, Choobineh S. Effects of 6-weeks of continuous and HIIT training on gene expression of TGF-B, MMP-2 and TIMP-1 in lung tissues of male wistar rats. RJMS 2020; 27 (7) :1-11
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5888-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5888-fa.html
فهام شادی، سوری رحمان، شب خیز فاطمه، چوبینه سیروس. تاثیر شش هفته تمرین تداومی و تناوبی شدید بر بیان ژن عامل رشد بتا، ماتریکس متالوپروتیناز-2 و مهارکننده بافتی متالوپروتیناز-1 بافت ریه در رتهای نر ویستار. مجله علوم پزشکی رازی. 1399; 27 (7) :1-11
دانشگاه تهران، تهران، ایران ، Soori@ut.ac.ir
چکیده: (2408 مشاهده)
زمینه و هدف: مطالعات نشان می دهد که داروهای ضد التهاب درمان موثری برای فیبروز و التهاب ریوی نبوده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر شش هفته تمرینات تداومی و تناوبی شدید بر بیان ژن عامل رشد بتا، ماتریکس متالوپروتیناز-2 و مهارکننده بافتی متالوپروتیناز-1 بافت ریه در رتهای نر ویستار بود.
روش کار: در این مطالعه تجربی، 18 سر رت نر ویستار (6 تا 8 ماهه) انتخاب و بهطور تصادفی در سه گروه کنترل (Con)، تمرین تداومی شدت متوسط (MICT) و تمرین تناوبی شدید (HIIT) قرار گرفتند. برنامه تمرین تداومی شامل 15 تا30 دقیقه دویدن روی تردمیل با شدت 65-70 درصد VO2max، پنج روز در هفته به مدت 6هفته بود. برنامه تمرین تناوبی شدید نیز شامل 5 تا 8 تناوب (2 دقیقهای) با شدت 80 تا 100درصد VO2max و 2 دقیقه ریکاوری با شدت 50 تا 60 درصد VO2max بین هر تناوب) به مدت 6هفته بود. بیان ژنTGF-β ، MMP-2 و TIMP-1 با روش Real Time PCR اندازهگیری شد. دادهها به روش تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی LSD در سطح معنیداری 05/0 P< تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: تمرینات تداومی و تناوبی شدید به کاهش معنیدار بیان ژن MMP-2 و افزایش معنیدار بیان ژن TIMP-1 و TGF-β بافت ریه نسبت به گروه کنترل منجر شدند (001/0p=). تفاوت معنیداری در بیان نسبی MMP-2 بین دو گروه تمرین تداومی و تمرین تناوبی شدید مشاهده نشد (832/0p=)، اما بیان ژنTIMP-1 و TGF-β در گروه تمرین تناوبی شدید نسبت به گروه تمرین تداومی به میزان معنیداری بالاتر بود (001/0p=).
نتیجهگیری: بهنظر میرسد، تمرین تناوبی شدید احتمالاً میتواند مداخله موثرتری برای کاهش فیبروز و التهاب بافت ریه باشد.
روش کار: در این مطالعه تجربی، 18 سر رت نر ویستار (6 تا 8 ماهه) انتخاب و بهطور تصادفی در سه گروه کنترل (Con)، تمرین تداومی شدت متوسط (MICT) و تمرین تناوبی شدید (HIIT) قرار گرفتند. برنامه تمرین تداومی شامل 15 تا30 دقیقه دویدن روی تردمیل با شدت 65-70 درصد VO2max، پنج روز در هفته به مدت 6هفته بود. برنامه تمرین تناوبی شدید نیز شامل 5 تا 8 تناوب (2 دقیقهای) با شدت 80 تا 100درصد VO2max و 2 دقیقه ریکاوری با شدت 50 تا 60 درصد VO2max بین هر تناوب) به مدت 6هفته بود. بیان ژنTGF-β ، MMP-2 و TIMP-1 با روش Real Time PCR اندازهگیری شد. دادهها به روش تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی LSD در سطح معنیداری 05/0 P< تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: تمرینات تداومی و تناوبی شدید به کاهش معنیدار بیان ژن MMP-2 و افزایش معنیدار بیان ژن TIMP-1 و TGF-β بافت ریه نسبت به گروه کنترل منجر شدند (001/0p=). تفاوت معنیداری در بیان نسبی MMP-2 بین دو گروه تمرین تداومی و تمرین تناوبی شدید مشاهده نشد (832/0p=)، اما بیان ژنTIMP-1 و TGF-β در گروه تمرین تناوبی شدید نسبت به گروه تمرین تداومی به میزان معنیداری بالاتر بود (001/0p=).
نتیجهگیری: بهنظر میرسد، تمرین تناوبی شدید احتمالاً میتواند مداخله موثرتری برای کاهش فیبروز و التهاب بافت ریه باشد.
واژه‌های کلیدی: تمرین تداومی، تمرین تناوبی شدید، عامل تغییر رشد بتا، ماتریکس متالوپروتئیناز-2، مهارکننده بافتی متالوپروتئیناز-1، رتهای صحرائی
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
