جلد 27، شماره 5 - ( 5-1399 )
جلد 27 شماره 5 صفحات 21-12 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Farzaneh F, Mohammadzadeh M, Bandehei T. Evaluation of Methotrexate efficacy in ectopic pregnancy. RJMS 2020; 27 (5) :12-21
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5882-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5882-fa.html
فرزانه فرحناز، محمدزاده مهسا، بنده‌یی طوبی. بررسی کارایی متوترکسات در بیماران باحاملگی خارج از رحم. مجله علوم پزشکی رازی. 1399; 27 (5) :12-21
مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی و گرمسیری، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران ، farahnaz1826@yahoo.com
چکیده: (4736 مشاهده)
زمینه و هدف: حاملگی نابجا (EP) شایع‌ترین علت مرگ و میر زنان باردار در سه ماهه اول بارداری و عامل 10 درصد مرگ و میر مادران است و تنها یک سوم از زنانی که یک حاملگی خارج رحمی با پارگی لوله‌ای داشته‌اند، می‌توانند در آینده فرزندی سالم به دنیا آورند. درمان EP به وضعیت بالینی بیمار و تمایل به حفظ باروری در آینده بستگی دارد. تشخیص و درمان زودرس EP با کاهش میزان مرگ و میر زنان همراه بوده و درمان را به سمت روش‌های محافظه کارانه با حفظ لوله تغییر داده است پرمصرف‌ترین دارو جهت درمان طبی EP، متوتروکسات می‌باشد که به دلایل آسیب کمتر به لوله، هزینه کمتر، امید به افزایش بالقوه باروری بعدی، حذف عوارض جراحی و بیهوشی مورد توجه است. پژوهش حاضر به بررسی کارایی متوترکسات در بیماران حاملگی نابجا می پردازد.
روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی پس از بررسی پرونده‌ها بر اساس فرم‌های اطلاعاتی از پیش طراحی شده و درج موارد ثبت شده بر اساس معیار ورود انتخاب، اطلاعات دسته بندی و جمع بندی گردید.
یافته‌ها: از تعداد کل پرونده‌های مورد بررسی، تعداد موارد پاسخ به درمان متوترکسات 5/67 درصد و تعداد موارد عدم پاسخ به درمان 5/32 درصد بود. باتوجه به نتیجه آزمون بین این دو گروه اختلاف معنی داری (001/0p<) وجود دارد.
نتیجه‌گیری: به طور کلی در مطالعه حاضر درمان با متوترکسات پاسخ قابل توجه و منطقی را نشان می‌دهد. همچین فاکتور‌های سن حاملگی در زمان تشخیص حاملگی نابجا، مقدار HCG β اولیه و نهایی و همچنین حجم توده مشاهده شده بر روی درمان مورد نظر در مطالعه تاثیر گذار بودند.
روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی پس از بررسی پرونده‌ها بر اساس فرم‌های اطلاعاتی از پیش طراحی شده و درج موارد ثبت شده بر اساس معیار ورود انتخاب، اطلاعات دسته بندی و جمع بندی گردید.
یافته‌ها: از تعداد کل پرونده‌های مورد بررسی، تعداد موارد پاسخ به درمان متوترکسات 5/67 درصد و تعداد موارد عدم پاسخ به درمان 5/32 درصد بود. باتوجه به نتیجه آزمون بین این دو گروه اختلاف معنی داری (001/0p<) وجود دارد.
نتیجه‌گیری: به طور کلی در مطالعه حاضر درمان با متوترکسات پاسخ قابل توجه و منطقی را نشان می‌دهد. همچین فاکتور‌های سن حاملگی در زمان تشخیص حاملگی نابجا، مقدار HCG β اولیه و نهایی و همچنین حجم توده مشاهده شده بر روی درمان مورد نظر در مطالعه تاثیر گذار بودند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
زنان و زایمان
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
