جلد 26، شماره 11 - ( 11-1398 )
جلد 26 شماره 11 صفحات 123-112 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Amiri F, Shapouri R, Jafarzadeh M. Comparison of antimicrobial effects of several plant extracts with silversulfadiazine in the treatment of burns caused by Pseudomonas aeruginosa in vitro and in vivo. RJMS 2020; 26 (11) :112-123
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5840-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5840-fa.html
امیری فرشته، شاپوری رضا، جعفرزاده مهدی. مقایسه اثرات ضدمیکروبی چند نوع عصاره گیاهی همراه با سیلورسولفادیازین در درمان سوختگی ناشی از سودوموناس آئروژینوزا در شرایط آزمایشگاهی و مدل حیوانی. مجله علوم پزشکی رازی. 1398; 26 (11) :112-123
دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران ، mahdijafarzadeh56@ahoo.com
چکیده: (3646 مشاهده)
زمینه و هدف: بیماری‌های عفونی ازجمله مهم‌ترین بیماری‌های شایع در جهان می‌باشد که ازجمله آن‌ها می‌توان به سودوموناس آئروژینوزا اشاره کرد. در زخم‌های سوختگی، سودوموناس آئروژینوزا در درمان سوختگی‌ها به کار می‌رود، اما یکسری از مقاومت‌ها نسبت به آن ایجاد شده است که سبب شده که استفاده از گیاهان برای درمان بیماری‌ها مورد توجه قرار بگیرد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثرات ضد میکروبی و التیام بخشی عصاره گل همیشه بهار، اکالیپتوس، برگ گردو، عناب، روغن سقز همراه با سیلورسولفادیازین جهت ایجاد دارویی موثر در درمان سوختگی ناشی از سودوموناس آئروژینوزا می‌باشد.
روش کار: عصاره‌های الکلی و استونی از برگ گردو و عناب در آزمایشگاه و اسانس اکالیپتوس، روغن سقز و عصاره گل همیشه بهار به صورت آماده تهیه و از پماد سیلورسولفادیازین نیز استفاده کردیم. در مرحله بعد میزان MIC و MBCعصاره‌ها تعیین شد. در مدل حیوانی ابتدا سوختگی و سپس عفونت توسط باکتری سودوموناس آئروژینوزا ایجاد شد. سپس پماد سیلورسولفادیازین به تنهایی و در ترکیب با هر کدام از عصاره‌ها به صورت جداگانه استفاده گردید و به مقدار یک گرم و به مدت سه روز متوالی به محل زخم موش‌های سوری ماده زده شد و تعداد کلنی‌های باکتری پس از کشت بر روی محیط مولر هینتون آگار و محیط نوتریت آگار شمارش گردید.
یافته‌ها: MIC و MBC عصاره گل همیشه بهار mg/ml 25/5 و 50/10، اکالیپتوس mg/ml 75/1 و 50/3، عصاره الکلی برگ گردو mg/ml0875/59 و 175/118، عصاره استونی برگ گردو mg/ml 375/8 و 75/16، عصاره الکلی عناب mg/ml 875/39 و 75/79، عصاره استونی عناب mg/ml 625/8 و 25/17 و سقز mg/ml 375/8 و 75/16 بود. مطالعه مدل موشی نیز اثر عصاره‌ها به همراه سیلورسولفادیازین را بر علیه سودوموناس آئروژینوزا تایید کرد. عصاره استونی برگ گردو و عصاره استونی و الکلی عناب و همچنین عصاره اکالیپتوس سبب کاهش تعداد باکتری‌های سودوموناس آئروژینوزا شده و نسبت به سایر گروه‌ها دارای اثر ضد میکروبی بهتری علیه باکتری سودوموناس آئروژینوزا می‌باشد.
نتیجه‌گیری: عصاره الکلی و استونی عناب دارای اثر بهتری نسبت به سایر گروه‌ها هستند.
روش کار: عصاره‌های الکلی و استونی از برگ گردو و عناب در آزمایشگاه و اسانس اکالیپتوس، روغن سقز و عصاره گل همیشه بهار به صورت آماده تهیه و از پماد سیلورسولفادیازین نیز استفاده کردیم. در مرحله بعد میزان MIC و MBCعصاره‌ها تعیین شد. در مدل حیوانی ابتدا سوختگی و سپس عفونت توسط باکتری سودوموناس آئروژینوزا ایجاد شد. سپس پماد سیلورسولفادیازین به تنهایی و در ترکیب با هر کدام از عصاره‌ها به صورت جداگانه استفاده گردید و به مقدار یک گرم و به مدت سه روز متوالی به محل زخم موش‌های سوری ماده زده شد و تعداد کلنی‌های باکتری پس از کشت بر روی محیط مولر هینتون آگار و محیط نوتریت آگار شمارش گردید.
یافته‌ها: MIC و MBC عصاره گل همیشه بهار mg/ml 25/5 و 50/10، اکالیپتوس mg/ml 75/1 و 50/3، عصاره الکلی برگ گردو mg/ml0875/59 و 175/118، عصاره استونی برگ گردو mg/ml 375/8 و 75/16، عصاره الکلی عناب mg/ml 875/39 و 75/79، عصاره استونی عناب mg/ml 625/8 و 25/17 و سقز mg/ml 375/8 و 75/16 بود. مطالعه مدل موشی نیز اثر عصاره‌ها به همراه سیلورسولفادیازین را بر علیه سودوموناس آئروژینوزا تایید کرد. عصاره استونی برگ گردو و عصاره استونی و الکلی عناب و همچنین عصاره اکالیپتوس سبب کاهش تعداد باکتری‌های سودوموناس آئروژینوزا شده و نسبت به سایر گروه‌ها دارای اثر ضد میکروبی بهتری علیه باکتری سودوموناس آئروژینوزا می‌باشد.
نتیجه‌گیری: عصاره الکلی و استونی عناب دارای اثر بهتری نسبت به سایر گروه‌ها هستند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
میکروبیولوژی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
