مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/نقص توجه، اضطراب و افسردگی بالاتری نسبت به همسالان طبیعی خود دارند. هدف پژوهش حاضر تأثیر تمرینات ورزشی ریتمیک همراه با موسیقی بر اضطراب، افسردگی و اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه کودکان دبستانی مبتلابه اختلال بیش فعالی/نقص توجه بود.
روش بررسی: در پژوهش حاضر تعداد 40 نفر از دانش آموزان پسر (50/0=SD، 6/8=M) با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه بالینی به عنوان بیش فعال شناسایی شدند. به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (20 نفر) و تجربی (20نفر) تقسیم شدند. برای اندازه گیری اختلال بیش فعالی/نقص توجه از پرسشنامه کانرز فرم والدین، همچنین برای ارزیابی اضطراب و افسردگی به ترتیب از پرسشنامه چند بعدی اضطراب کودکان مارچ و پرسشنامه افسردگی کودکان کواکس استفاده شد. گروه تجربی در طی یک دوره هشت هفته‌ای (هفته‌ای 5 جلسه) در تمرینات ورزشی همراه با موسیقی شرکت کردند. گروه کنترل تنها فعالیت‌های معمول مدرسه (یک جلسه تربیت‌بدنی در هفته) را انجام می‌دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون لوین نشان داد که شرط همگنی واریانس برای متغیرهای اضطراب، افسردگی و اختلال بیش فعالی/نقص توجه برقرار است. همچنین نتایج نشان داد تمرینات ورزشی ریتمیک همراه با موسیقی تأثیر معناداری بر اضطراب (000/0=P، 25/39=F) و افسردگی (000/0 =P، 90/39=F) و اختلال بیش‌فعالی/نقص توجه (000/0=P، 80/156=F) دارد. بیشترین ضریب ایجاد شده برای متغیر اختلال بیش فعالی/نقص توجه با اندازه اثر 80/0 بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پیشنهاد می‌شود از ترکیب ورزش و موسیقی به عنوان یک مداخله موثر، برای کاهش اضطراب، افسردگی و همچنین اختلال بیش فعالی/نقص توجه کودکان دبستانی مبتلابه اختلال بیش فعالی/نقص توجه استفاده شود.