مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: بیوپسی‌های معدی ـ روده‌ای از رایج‌ترین نمونه‌های مورد مطالعه در بخش آسیب‌شناسی جراحی هستند. به طور شایع، نمونه‌های مخاطی به طور اتفاقی قالب‌گیری شده و یک طرف از نمونه در برابر تیغه میکروتوم قرار می‌گیرد، اما به هر حال گاهی اوقات، برشهای اولیه از یک ضایعه مشکوک، علی‌رغم شک بالینی قوی، فاقد یافته‌های ارزشمند پاتولوژیک هستند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه روشهای معمول برش مجدد(Resectionning=RS) و روش نوپدید قالب‌گیری مجدد(Reorienting=RO یا Flipping) در شناسایی تغییرات پاتولوژیک در بیمارانی است که فاقد هر گونه یافته آسیب‌شناسی هستند. روش بررسی: در یک مطالعه تحلیلی ـ مقطعی، 63 بیمار با تشخیص‌های بالینی مختلف معدی ـ روده‌ای، انتخاب شدند. در تمامی بیماران، در اولین لام تهیه شده هیچ گونه تغییرات اختصاصی بافت‌شناسی مشاهده نشد. ابتدا یک لام H&E(Haematoxylin and Eosin)، تهیه شده و با علامت S مشخص شد(به نشانه resectionning) سپس قالب پارافینی ذوب شد و پس از 180 درجه چرخاندن نمونه و قالب‌گیری مجدد، دو لام H&E دیگر نیز تهیه شد که با علامت‌های O1 و O2 مشخص شدند(به نشانه reorienting). برشهای تهیه شده به ترتیب بر روی لامها مرتب شدند و در صورت وجود تغییر، اولین سطحی که در آن یافته‌های جدید مشاهده شد، ثبت گردید. یافته‌ها: در مجموع در 13 بیمار از 63 بیمار مورد مطالعه(63/20% موارد)، تغییرات هیستوپاتولوژیک مشاهده شد که شامل 7 مورد(1/11%)، با تغییرات اساسی و 6 مورد(5/9%)، با تغییرات غیراساسی بود. روش برش مجدد در 8 مورد(5/61% از کل موارد تغییر یافته) و روش قالب گیری مجدد در 7 مورد(8/53% از کل موارد تغییر یافته)، تغییرات را نشان داد. 2 مورد(حدود 4/15%)، در هر دو گروه مشترک بودند. در موارد تغییر یافته، تمامی یافته‌های جدید در سطح پنجم برش مجدد و یا سطح اول قالب‌گیری مجدد مشاهده شدند. نتیجه‌گیری: علی‌رغم آنکه بین دو روش، تفاوت آماری واضحی مشاهده نشد، اما بروز یافته‌های جدید و گاهی تعیین کننده در هر یک از آن دو، استفاده از برش دو سویه را در موارد عدم همخوانی تشخیص بالینی و آسیب‌شناسی، به عنوان یک روش اساسی پیشنهاد می‌کند.