مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: بیماری پوکی استخوان، یک مشکل مهم در بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه است. نتیجه پوکی استخوان، شکستگی می‌باشد که باعث شرایط بدتر زندگی در این بیماران می‌گردد. در تعدادی مطالعه، رابطه بین این دو بیماری اثبات گردیده است. هدف از این مطالعه، تعیین شیوع بیماری پوکی استخوان در بیماران مرد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه است. روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت توصیفی ـ مقطعی در مورد 30 مرد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه که بیماری آنها توسط تست اسپیرومتری اثبات شده بود، طی 6 ماه انجام شد. این بیماران در بیمارستان پذیرش شده بودند. متغیرهای این مطالعه شامل جنس، استعمال سیگار، میزان تحرک و فعالیت، استفاده از گلوکوکورتیکویید خوراکی و استنشاقی و شاخص توده بدنی بود. تراکم توده استخوانی در مهره‌های کمری و گردن استخوان ران با روش دگزا(Dual Enrgy X-ray Absorptiometry=DEXA) اندازه گرفته شد. یافته‌ها: در این مطالعه، 30 مرد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه بررسی شدند که میانگین سنی آنها 02/66 سال بود. شیوع پوکی استخوان در این بیماران 3/83% بود. در این بررسی، رابطه پوکی استخوان در گردن استخوان ران با مصرف گلوکوکورتیکویید خوراکی اثبات شد. همچنین رابطه پوکی استخوان در ستون مهره‌ها و شاخص توده بدنی بدست آمد. نتیجه‌گیری: بیماران با بیماری انسدادی مزمن ریه، یک گروه پرخطر برای بیماری پوکی استخوان می‌باشند. بنابراین غربالگری سنجش تراکم استخوان برای ارزیابی آنها لازم است.