جلد 25، شماره 12 - ( 12-1397 )                   جلد 25 شماره 12 صفحات 103-96 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Bakhshizadeh R, Rahbar N, Akbari M, Hashemi Madani N. The study of the results of video head impulse test (vHIT) in type II diabetic patients with and without neuropathy. RJMS 2019; 25 (12) :96-103
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5329-fa.html
بخشی زاده رقیه، رهبر نریمان، اکبری مهدی، هاشمی مدنی ناهید. بررسی یافته‌های آزمون ویدئویی تکان سر (vHIT) در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 با و بدون نوروپاتی. مجله علوم پزشکی رازی. 1397; 25 (12) :96-103

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5329-fa.html


دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران ، nd.bakhshizadeh@gmail.com
چکیده:   (2454 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال دستگاه دهلیزی، عارضه شایع بیماری دیابت می‌باشد. ارزیابی دستگاه دهلیزی این بیماران حائز اهمیت می‌‌باشد و مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیرات احتمالی دیابت نوع 2 با و بدون نوروپاتی بر دستگاه دهلیزی انجام شده است.
روش کار: این مطالعه مقطعی بر روی 21 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 با نوروپاتی، 20 بیمار دیابتی بدون نوروپاتی در محدوده سنی 45 تا 65 سال، به ترتیب با میانگین سنی و انحراف معیار 10/58 و 08/6، 4/54 و 21/5 و 20 فرد هنجار در محدوده سنی 45 تا 65 سال با میانگین 55/53 سال و انحراف معیار 99/3 انجام شد. در این مطالعه ملاک مدت زمان ابتلا به دیابت 7 سال و بالاتر در نظر گرفته شد. پس از تأیید وجود یا عدم وجود نوروپاتی دیابتی محیطی و تکمیل فرم رضایت‌نامه، آزمون ویدئویی تکان سر انجام شد. جهت مقایسه میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی بین گوش‌ها از آزمون t زوجی و مقایسه میانگین بهره بین گروه‌های نوروپاتی دیابتی، دیابتی بدون نوروپاتی و هنجار از آزمون ANOVA استفاده شد. اثر مدت زمان بیماری بر پاسخ‌های آزمون ویدئویی تکان سر با استفاده از آنالیز همبستگی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: به‌طورکلی میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی مجاری نیم‌دایره‌ای گروه نوروپاتی دیابتی نسبت به گروه هنجار تفاوت معنادار داشت. در مجاری نیم‌دایره‌ای افقی چپ، قدامی چپ و خلفی میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی در گروه نوروپاتی دیابتی نسبت به گروه دیابت بدون نوروپاتی، تفاوت معناداری داشت (05/0>p). در گروه دیابت بدون نوروپاتی، تنها میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی مجرای نیم‌دایره‌ای افقی چپ نسبت به گروه هنجار تفاوت معناداری داشت (05/0p<).
نتیجه‌گیری: می‌توان گفت که پاسخ‌های دستگاه دهلیزی در گروه دیابت با نوروپاتی نسبت به گروه دیابت بدون نوروپاتی بیشتر متأثر می‌شود و نشان‌دهنده درگیری بیشتر اندام انتهایی دهلیزی و مسیر مرکزی مربوط به آن در بیماران با نوروپاتی دیابتی نسبت به گروه دیابت بدون نوروپاتی است.
 
متن کامل [PDF 747 kb]   (759 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb