جلد 12، شماره 47 - ( 9-1384 )                   جلد 12 شماره 47 صفحات 74-69 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ravari D, Mahjubi B. Determining the Frequency of Different Kinds of Spontaneous Pneumothorax Treatment in Patients Admitted into Hazrat-e-Rasoul Hospital, 2000-2001 . RJMS 2005; 12 (47) :69-74
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-485-fa.html
راوری داریوش، محجوبی بهار. تعیین درصد فراوانی انواع درمان پنوموتوراکس خودبه‌خودی در بیماران بستری در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) در طی سال‌های 1379 لغایت 1380. مجله علوم پزشکی رازی. 1384; 12 (47) :69-74

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-485-fa.html


چکیده:   (20315 مشاهده)

    زمینه و هدف: به طور عمده پنوموتوراکس غیرتروماتیک از پاره شدن بول‌های کوچک و بزرگ در سطح ریتین ناشی می‌شود. حدود 80% از بیماران مبتلا به پنوموتوراکس خودبه‌خودی، مردان جوان لاغر اندام و بلند قد و بدون سابقه مشکلات ریوی هستند. در بیمارن بالای 40 سال اغب بیماری قابل توجه ریوی وجود دارد که غالباً به صورت آمفیزم در سیگاری‌ها می‌باشد. پنوموتوراکس کاتامنشیال( Catamential ) مورد نادری است که معمولاً در چند روز اول قاعدگی و بیش‌تر در زنان حدود 30 سال و تقریباً همیشه در سمت راست قفسه سینه روی می‌دهد. درمان پنوموتوراکس خودبه‌خودی شامل آسپیراسیون با سوزن ساده، گذاشتن لوله توراکوستومی، انجام عمل جراحی توراکوتومی یا توراکوسکوپی، رزکسیون محل ضایعه و دوختن محل نشت، سایش پلور و حتی در موارد پیشرفته عمل پلورکتومی می‌باشد. اما همواره باید ساده‌ترین روش را جهت درمان این بیماری انتخاب کرد و از عمل جراحی، مگر در موارد خاص پرهیز نمود. به همین منظور امروزه در موارد نیاز به جراحی از روش توراکوسکوپی متصل به ویدیو( VATS = Video-Assisted Thoracoscopy ) برای درمان موارد پنوموتوراکس خودبه‌خودی اولیه استفاده می‌شود. در این مطالعه نیز سعی شد تا فراوانی انواع درمان‌های این بیماری در یکی از مراکز آموزشی درمانی کشور مورد بررسی قرار گیرد تا علاوه بر بررسی مطلب فوق، لزوم استفاده از وسایل و روش‌های جدید جراحی آندوسکوپیک بررسی گردد. ‌

روش کار: این مطالعه گذشته‌نگر به صورت مشاهده‌ای ـ مقطعی انجام گرفت. جهت جمع‌آوری اطلاعات، از روش سرشماری استفاده شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم‌افزار EPI6 مورد آنالیز توصیفی قرار گرفت.

یافته‌ها: در این مطالعه 17 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی افراد مورد بررسی 91/33 سال بود. 76% از افراد مورد بررسی در وضعیت استراحت دچار پنوموتوراکس خودبه‌خودی شده بودند. در حالی که 42% در وضعیت فعالیت دچار پنوموتوراکس خودبه‌خودی شده بودند. در 94/52% از بیماران در جریان پنوموتوراکس خودبه‌خودی بیش از 50% ریه کلاپس شده بود. بیش‌ترین درمان استفاده شده براساس این مطالعه، گذاشتن لوله توراکوستومی در 58/70% بیماران بود.

نتیجه‌گیری کلی: در این مطالعه نیز همانند سایر گزارشات قبلی 76% افراد در وضعیت استراحت دچار پنوموتوراکس خودبه‌خودی شدند. با توجه به میزان فراوانی کلاپس بیش از 50% ریه در افراد مورد بررسی، نوع درمان انجام شده نیز گذاردن لوله توراکوستومی بوده که البته در مقالات دیگر نیز فراوان‌ترین نوع درمان را گذارن لوله توراکوستومی ذکر کرده بودند.

متن کامل [PDF 184 kb]   (4249 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: جراحی عمومی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb