مجله علوم پزشکی رازی

    پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر به کارگیری روش آرام‌سازی و پیش‌دارو بر روی تغییرات فشارهای سیستولیک، دیاستولیک، بطن چپ و آئورت در بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر بستری شده در بخش‌های قلب و بعد از آنژیوگرافی بیمارستان شهید بهشتی زنجان در سال 1382 انجام شده است. این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی است، که در آن 40 بیمار تحت آنژیوگرافی عروق کرونر با توجه به شرایط و روش نمونه‌گیری در دسترس و به صورت تخصیص تصادفی در 2 گروه آرام‌سازی و پیش‌دارو مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل برگه اطلاعات دموگرافیک، برگه‌های ثبت فشار خون در 12-8 و 5/0 ساعت قبل، حین و پس از آنژیوگرافی بود. در گروه آرام‌سازی، پژوهش‌گر روز قبل از آنژیوگرافی به صورت فردی روش آرام‌سازی بنسون را آموزش داده و جهت اطمینان از درک و انجام روش توسط مددجو، در همان روز چندین بار تکرار و تمرین انجام می‌شد و از مددجو خواسته می‌شد که 2 تا3 بار قبل از رفتن به آنژیوگرافی آرام‌سازی را انجام دهد. در گروه پیش‌دارو، بیماران داروهای معمول قبل از آنژیوگرافی شامل دیازپام، کلرفنیرامین، متوگلوپرامید و هیدروکورتیزون را دریافت می‌کردند. در هر 2 گروه فشار خون 12 و 8 و 5/0 ساعت قبل، حین و پس از آنژیوگرافی اندازه‌گیری شد. سپس با نرم‌افزار آماری( SPSS ) تحت ویندوز داده‌های به دست آمده تجزیه و تحلیل آماری شد. با توجه به نتایج به دست آمده در خصوص متغیرهای فشار خون سیستویک و دیاستولیک، فشار خون سیستولیک بطن چپ، فشار انتهای دیاستولیک بطن چپ، فشار سیستولیک و دیاستولیک آئورت، به وسیله آزمون آماری تی مستقل با 05/0 π > بیان‌گر عدم اختلاف معنی‌دار آماری در بین دو گروه آرام‌سازی و پیش دارو بود. از آن جا که در این پژوهش تاثیر آرام‌سازی بنسون و پیش‌داروها بر تغییرات فشار خون در بیماران تحت آنژیوگرافی یکسان بود، بنابراین با توجه به ایمنی روش و کاربرد راحت آن پیشنهاد می‌گردد که قبل از پروسیجرهای تهاجمی این روش آرام‌سازی به جای پیش‌دارو جایگزین گردد.