مجله علوم پزشکی رازی

ایجاد آسودگی برای بیماران، اساس مراقبت پرستاری است و پیامدی با ارزش از اقدامات پرستاری محسوب می‌شود. شناسایی مفاهیم آسودگی و ایجاد آسایش برای بیمار از اهمیت فراوانی برخوردار می باشد. این مقاله بخشی از یک تحقیق کیفی با رویکرد نظریه پایه(گراندد تئوری) است که به منظور کاوش و توصیف تجربه‌ها و دیدگاه بیماران بستری درباره آسودگی و ناآسودگی صورت گرفت و تعداد 31 بیمار زن و مرد که در بخش‌های داخلی، جراحی و ارتوپدی بستری بودند در این مطالعه شرکت کردند. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه ساختار( Semi-structure ) و مشاهدات و یادداشت‌های در عرصه از 5 مرکز آموزشی درمانی جمع‌آوری شد. در این مقاله درون مایه‌هایی( Theme ) که حاصل تجربه و دیدگاه بیماران از مسئله پرستار آسودگی بخش می‌باشد، مورد بحث قرار گرفته و شامل مطالب مربوط به در دست‌رس بودن، پاییدن، برخورد انسانی و توجه به راحتی جسمی بوده است. یافته‌های این مطالعه برای شناخت بیش‌تر پرستاران از بیماران و نیازهای آن‌ها و آن چه که درک آن‌ها از آسودگی در بیمارستان است کمک کننده می‌باشد. این امر ممکن است به طور غیر مستقیم در طراحی، اجرا و ارزیابی اقدامات مناسب پرستاری موثر باشد.