مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: در دهه های اخیر تحقیقات زیادی درباره احتمال تأثیرات زیستی میدان­های الکترومغناطیسی با فرکانس بسیار پایین صورت گرفته ­است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تابش 24 تا 72 ساعته میدان الکترومغناطیسی پالسی با فرکانس 50 هرتز و شدت 6/0 میلی­تسلا بر میزان تکثیر و برخی وقایع بیوشیمیایی درون سلولی، در سلول­های سرطانی پروستات، رده DU-145و همچنین بررسی تأثیر تیمار هم زمان سلول­های DU-145 با میدان مزبور و داروی ضدسرطانی بربرین می­باشد.

روش کار: سلول های کنترل و تیمار در پلیت های مجزا کشت داده شده و از روش های سنجش MTT، طیف سنجی فلورسانس، وسترن بلات و آزمون کامت به ترتیب برای بررسی میزان تکثیر سلولی، غلظت گونه­های فعال اکسیژن، مقدار پروتئین سوروایوین و وقوع آسیب در مولکول DNA استفاده گردید.

یافته ها: قرارگیری پیوسته سلول­ها درمعرض میدان مذکور، سبب افزایشی معنی­دار در میزان رشد و تکثیر سلول­ها می­گردد که همراه با افزایش قابل توجه غلظت داخل سلولی گونه­های فعال اکسیژن می­باشد. تابش میدان الکترومغناطیسی تأثیری بر میزان بیان پروتئین سوروایوین، که نقش مهمی در رشد و تکثیر سلول­های سرطانی ایفا می­نماید، ندارد. میدان، دارای خاصیت آسیب رسانی به DNA بوده و میزان وقوع مجموعه آسیب­های تک رشته­ای و دورشته­ای را افزایش می­دهد. به علاوه، قرارگیری درمعرض میدان مورد مطالعه، تأثیری بر فعالیت سایتوتوکسیک داروی بربرین در این سلول­ها ندارد.

نتیجه گیری: میدان الکترومغناطیسی مزبور می­تواند به عنوان توسعه­ دهنده تومور در سلول­های DU-145 عمل نماید و این اثر را احتمالاً با واسطه القاء استرس اکسیداتیو در سلول­ها و آسیب رساندن به مولکول DNA اعمال می­کند.