مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: زنان و مردان به میزان قابل توجهی در میزان آسیب دیدگی رباط متقاطع قدامی تفاوت دارند. بر اساس پیشینه عامل جنسیت خصوصا در ساز وکار غیر برخوردی آسیب رباط متقاطع قدامی به طور معناداری مشارکت دارد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه الگوهای حرکتی پرخطر آسیب رباط متقاطع قدامی حین مانور برش بین زنان و مردان بود.

روش کار: 13 زن و 13 مرد از بازیکنان ملی پوش اسکواش به ترتیب با میانگین سنی 6/6±04/23 و 1/4±7/24 به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. نشانگرهای بازتابی بر روی نقاط منتخب تنه و پایین تنه نصب و مانور برش آنها با 2 دوربین پرسرعت از نمای قدامی و طرفی ثبت شد. سپس تحلیل ویدئویی مانور توسط نرم افزار WinAnalyze انجام و داده های نهایی در نرم افزار SPSS  نسخه 21 با آزمون آماری تی مستقل و در سطح معناداری 05/0 مورد محاسبه قرار گرفت.

یافته‌ها: در لحظه تماس اولیه، تفاوت معناداری در زوایای ولگوس (013/0p=) و خم شدن زانو (001/0p=) و نیز خم شدن تنه (001/0p=) بین مردان و زنان وجود دارد. همچنین در مرحله میانی سکون، تنها در زاویه خم شدن تنه (009/0p=) تفاوت معنادار بود (05/0&le p).

نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج زنان در حین انجام مانور برش به طور واضحی، ولگوس زانو افزایش یافته و باز شدگی زانو بیشتری در مقایسه با گروه مردان داشتند و همچنین تنه خود را کمتر خم کردند این عوامل می تواند توجیهی برای پتانسیل بیشتر خطر آسیب رباط صلیبی در بین زنان باشد.