مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: در بسیاری از کارآزمایی­های بالینی و مطالعات پزشکی داده­های بقا به همراه اندازه­های مکرر جمع‌آوری می­شوند. وقتی هر دوی این خروجی­ها از یک فرد مشخص ثبت شده و متغیر بقا به نشانگر زیستی طولی وابسته باشد، استفاده از مدل­ توام بقا و طولی توصیه می‌شود.

روش کار: در این مطالعه گذشته نگر، 84 بیمار که تحت جراحی بای پس عروق کرونری قرار گرفته و طی سال‌های 80 تا 88، پس از جراحی در بخش مراقبت­های ویژه بیمارستان جماران تهران، بستری بودند، برای مطالعه انتخاب شدند. رویداد مرحله ریسک آسیب حاد کلیوی (کاهش 25% از مقدار اولیه GFR) به­عنوان رویداد تحلیل بقا و اندازه‌گیری­های مکرر حجم ادرار تا رسیدن به این رویداد، داده‌های طولی مطالعه را تشکیل ­دادند.

یافته‌ها: نتایج به­دست آمده در این مطالعه نشان داد که سن بالاتر (112/1HR=)، جنسیت مرد (307/4HR=)، تعداد بیشتر رگ­های جراحی شده (874/1HR=) در کاهش مقدار GFR و بروز مرحله ریسک آسیب حاد کلیوی موثر بوده‌اند.

نتیجه‌گیری: در این مطالعه این نتیجه حاصل شد که کاهش حجم ادرار می­تواند نشانگر پزشکی مناسبی برای بروز مرحله ریسک آسیب حاد کلیوی باشد. همچنین با توجه به این‌که مدل توام وابستگی بین دو پاسخ طولی و بقا ر ا در نظر می‌گیرد، نتایج دقیق‌تری نسبت به مدل‌های رایج به‌دست می‌دهد.